Δυο σκέλη.

Σκοτάδι-φως,σκοτάδι φως. Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου μπροστά σε ένα μικρό λαμπάκι.Προσπαθούσα να καταλάβω τις δυο έννοιες των ονείρων. Μια με κλειστά μάτια και η άλλη με ανοιχτά.Στην μία περίπτωση νιώθω,σκέφτομαι όσα θέλω,η άλλη περίπτωση είναι απλά μια καθοδήγηση της πραγματικότητας,πραγματικά πρόσωπα ή γεγονότα ίσως. 
Πίσω-μπροστά,τα βήματα μου για να σε ξανά βρω,είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν. Και το μέλλον; ένα όνειρο και αυτό φυλαγμένο με τα υπόλοιπα. Αναμονή και σιωπή,όμως οι δείκτες του ρολογιού συνεχίζουν την πορεία τους. Κυλάει ο χρόνος. Κάποιες φορές φαίνεται αργά,άλλες τόσο γρήγορα,και δεν ξέρω ακόμα αν έχω προλάβει ακόμα να κάνω ούτε τα μισά από όσα θέλω. Από όσα έχω ονειρευτεί.
Όμως την χάζευα,σαν πεντάχρονο παιδί που του φαίνεται περίεργο,λες και δεν είχα ξανά δει.
Μου είναι δύσκολο να καταλάβω ακόμα κάποια πράγματα, και αμφιβάλλω αν θα βρω απαντήσεις ποτέ ή τουλάχιστον σύντομα, για παράδειγμα ποιος καθορίζει τον χρόνο; Πέρασε αρκετή ώρα,είπα να μην φάω όλη μου την μέρα εκεί αφού είχε φτάσει ήδη οχτώ το βράδυ η ώρα..
Πήγα στο δωμάτιο μου αργά σέρνοντας τα πόδια μου σχεδόν και έκατσα στο πάτωμα κοιτώντας το κενό ,κρύωνα ομολογώ αλλά αυτό ήταν πολύ μακριά στις σκέψεις μου εκείνη την στιγμή. Ύστερα έγειρα το κεφάλι μου. Δεξιά-αριστερά, δυο τρόποι για να δεις το ίδιο πράγμα,από όπου σε βολεύει καλύτερα. Αυτό όταν ήμουν μικρή νόμιζα ότι γινόταν με όσα βλέπουμε,εικόνες..αλλά τώρα βλέπω ένα βαθύτερο νόημα.. από πια γωνιά βολεύει τον καθένα για να βλέπει όσα θέλει,αυτά που θέλει.
Μυστήριο και σκοτάδι βρίσκονται πίσω από όλα αυτά τα αθώα καθημερινά πράγματα,εμείς ζούμε την μια μεριά στο κεφάλαιο αυτό μάλλον,το φως..με την δικαιολογία έτοιμη αλλά στην πραγματικότητα ίσως κανείς μας να μην ξέρει.
Πήγα στο κρεβάτι μου γοργά και ξάπλωσα.
Ήρθε μια κοπέλα λίγο μετά,δεν της έδωσα σημασία..ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου. Έκατσε δίπλα μου και μου έπιασε το χέρι,χωρίς να ξέρω αν θέλω να σηκωθώ..με καθοδήγησε σε ένα όμορφο μέρος,είχε κρύο και άκουγα έναν καταρράχτη τον οποίο δεν έβλεπα πια μέσα από το σκοτάδι..πλησίασα προς τον ήχο και ακούμπησα το νερό. Ήμουν μόνη,η κοπέλα μεταμορφώθηκε σε σταγόνα νερού.
Δεν πρόλαβα να καταλάβω τι γινόταν και ένιωσα ξαφνικά μια γλυκιά μελωδία να παρασέρνει τα συναισθήματα μου,δεν μπορούσα να καταλάβω από που προερχόταν αλλά δεν ήθελα να τελειώσει..και ξαφνικά κάτι ζέστανε το κρύο που ένιωθα πριν..
Τότε ήταν που το πρώτο μέρος της θεωρίας όνειρο που τελείωσε,ξύπνησα.
Τότε λοιπόν άρχισε το δεύτερο μέρος,αυτό που σε ονειρευόμουν κάθε νύχτα να είσαι δίπλα μου πριν κοιμηθώ, και κάθε πρωί όταν ξυπνούσα. 
Ψιθύρισα καληνύχτα νομίζοντας ότι αυτή η ευχή θα σε προσέχει σαν να ήμουν εγώ εκεί να το κάνω,και αποκοιμήθηκα με την μορφή σου,σβήνοντας σιγά σιγά για την διαδικασία της αναισθησίας που θα ακολουθούσε μέχρι το πρωί..