Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Η αγάπη μας.

Tumblr_mbtxmzqpvk1r62l1io1_500_large


Και όπως είπες,πίσω από κάτι κακό,ίσως και ακραίο άσχημο υπάρχει κάτι καλό,κάτι όμορφο που ίσως να μην ξεκαθαριστεί αμέσως, αλλά υπάρχει,είναι εκεί για να μας κάνει να ελπίσουμε πάλι,να μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε. Γιατί όλα γίνονται για κάποιον σκοπό εξάλλου.
Σύμφωνα με τα τελευταία γεγονότα, για εσένα και εμένα.

Χάος οι δρόμοι από πρωί πρωί,να τρέχουν οι άνθρωποι για διαφορετικούς λόγους αλλά ταυτόχρονα όλοι μαζί. Κάθομαι στο αμάξι και παρατηρώ σιωπηλά όσο με πηγαίνουν στο σχολείο. Δεν είχα την ευκαιρία να περπατήσω σήμερα μιας και έβρεχε..πάντως θα ήθελα να περπατήσω μόνη. Μου αρέσει γιατί μπορώ να σκέφτομαι ωστόσο κάποια πράγματα πιο καθαρά,χωρίς να έχω καμία επιρροή για να υιοθετήσω κάποιου άλλου την γνώμη,χωρίς πίεση,χωρίς να έχω νεύρα ή κάτι τέτοιο. 
Εσύ το ξέρεις καλά αυτό μικρέ,πως όταν δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά κάνω λάθη,που μετανιώνω. Για αυτό και ζητώ συγγνώμη. Όπως και να έχει όταν αγαπάμε,δεχόμαστε από τον άλλον και τα μειονεκτήματα του. Και σιγά σιγά διορθώνει ο ένας τον άλλον. Έτσι βρισκόμαστε εδώ,μέχρι σήμερα. 
Με την αγάπη μας,δες πόσο δυνατή είναι. Και θέλω να πω ένα ευχαριστώ γιατί κυρίως με έχεις κάνει έναν καλύτερο άνθρωπο. 
Και μετά από έναν καβγά..γεμάτο φωνές,λόγια που πονάνε, απορρίψεις γλυκών φιλιών που αυτή την στιγμή νοσταλγώ και δάκρυα που κύλισαν[...]

-Θα με αγαπάς για πάντα;
-Για πάντα μικρή μου.
-Ακόμα και όταν θα νευριάζω; 
-Ειδικά τότε...και όταν θα νευριάζεις και θα με διώχνεις,εγώ θα σε ακολουθώ.
-Και άμα φεύγω εγώ;
-Θα έρχομαι. Όταν θα έχουμε το δικό μας σπίτι,ακόμα και αν πηγαίνεις να  κοιμάσαι στον καναπέ,θα έρχομαι να στρώνω στο πάτωμα να κοιμάμαι.
-Θα με παίρνεις αγκαλιά όταν θα κοιμάμαι;
-Πάντα θα σε παίρνω αγκαλιά.

Αυτό έχω να πω μονάχα,αν και το γνωρίζεις πολύ καλά ήδη:)


Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Βρες δύναμη ξανά.


516014069774543271_zwjtosgh_c_large

Και όλο η αναπνοή μου λιγοστεύει μαζί σου. 
Δεν την νιώθω,δεν την ακούω όμως ζω,περισσότερο από ποτέ. 
Τα δάχτυλα των χεριών σου ρέουν στο κορμί μου,με έχεις πάρει ήδη τόσο απλά την πιο ζεστή αγκαλιά.  
Εύχομαι ολόψυχα μέσα μου να μην με αφήσεις,να μην με βγάλεις από το πιο ασφαλές μέρος ξανά εκεί έξω σε εκείνο τον κόσμο,φοβάμαι..κουράζομαι να κουβαλώ μια τεράστια ασπίδα που ποτέ όμως δεν θα είναι τόσο μεγάλη ώστε να αποκλείει την πιθανότητα να σε βλάψουν έστω και λίγο.
Και όταν με κοιτάς με αυτό το ύφος, βλέπω ότι η αθωότητα ακόμα υπάρχει..σε όλους μέσα μας! Αναρωτιέμαι γιατί πνίγουμε ένα από τα ομορφότερα πράγματα στον κόσμο..το παιδί μέσα μας.
Βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε..και έτσι βιαζόμαστε και να πεθάνουμε..μακάρι να μην μεγάλωνα άλλο και ας περνούσαν τα χρόνια! Θέλω να μείνω έτσι! Δεν θέλω να χάσω όσα έχω, ευκαιρίες για το μέλλον,όνειρα,φίλους και τον πρίγκιπα. Αφήστε με να ελπίζω στις νεράιδες,στους πρίγκιπες και πάνω από όλα στον συνάνθρωπο μου,δεν θέλω να χάσω την πίστη και την υπομονή μου όπως σχεδόν όλοι οι μεγαλύτεροι. Αφήστε με να έχω τον δικό μου κόσμο μέσα από τον δικό σας..
Μην μου καταστρέψετε τα όνειρα από τόσο νωρίς,πονάω και εγώ όπως και εσύ,απογοητεύομαι,κλαίω.
Θέλω να χορέψω στους δικούς μου ρυθμούς το όνειρο μου. Κλείσε τα μάτια,μείνε μόνη και άκου τους ρυθμούς,ταξίδεψε όπου θες με τον νου, με όποιον θες και ύστερα κάνε το αληθινό. Βλέπεις το χαμόγελο στα χείλι σου? Για κοίτα ή φαντάσου την ψυχή σου με μια απλή σκέψη πως έχει δύναμη να συνεχίσει να ελπίζει σαν τρελή. Που να δεις και στην πράξη:) 
Δεν έχεις νιώσει την καρδιά σου να χτυπά δυνατά από χαρά? Το στομάχι σου να βγάζει πεταλούδες? Το χαμόγελο που είναι σταθερό? Τα μάτια που λάμπουν σαν να είδαν πρώτη φορά το φως του ήλιου?
Και τώρα πες μου δεν θα ήθελες να το ξανά ζήσεις? Άσε ξέρω, είμαι σίγουρη μάλλον! Τι περιμένεις τρέχα να πάρεις ακόμα και ένα τηλέφωνο να ακούσεις μια γλυκιά φωνή να σου ψιθυρίζει πράγματα που θα γελάσεις,που θα νιώσεις σίγουρα καλύτερα από τώρα. Και τώρα έχεις νιώσει και εσύ την γαλήνη που νιώθω κάθε φορά που με έχει ο πρίγκιπας αγκαλιά.

Υ.Σ. Καλή χρονιά!^^
Περαστικά αρρωστούλη πρίγκιπα!