(αδυναμίες)

Πάρε με αγάπη μου, πάρε με μακριά από όλους. Μερικές φορές νιώθω πως δεν ανήκω εδώ,ίσως να φοβάμαι να το παραδεχτώ όμως κανείς δεν θέλει το καλό μας. Δεν τους νοιάζει αν πονάμε, αν είμαστε μεταξύ μας καλά..μονάχα να επεμβαίνουν στις ζωές μας.

Το ξέρω πως κάποιες φορές γίνομαι υπερβολική, όμως το κάνω για εμάς. Θέλω να μας προστατέψω όσο μπορώ, γιατί αν σε χάσω.. εγώ θα επιβιώσω με το κενό,κανείς άλλος. Όσα λιγότερα ξέρουν τόσο το καλύτερο, δεν μπορώ να ξέρω πως οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να μας εμποδίσουν για τα όνειρα μας.

Από εμάς και μόνο θέλω να εξαρτάται. Η ζωή είναι δικιά μας. 

Μόνο εμείς ξέρουμε πόσα έχουμε δώσει για να παλέψουμε για το παρόν που έχουμε τώρα,ότι και να λένε..εκείνοι απλά βλέπουν μια εικόνα όμορφη, δεν ξέρουν πόσο κόπο,δουλειά,φαντασία,δυσκολίες αντιμετωπίσαμε για αυτό το αποτέλεσμα. Όλα αυτά τα χτίσαμε μόνοι μας,κανείς δεν βοήθησε γιατί λίγοι νοιάζονται για την ευτυχία ενός άλλου ανθρώπου. Γιατί λοιπόν να έχουν και όλοι το δικαίωμα να μας το διαλύσουνε; 

Άλλαξαν οι καιροί, άλλαξαν οι άνθρωποι. Αναγκάστηκα να προσέχω κάθε κίνηση μου περισσότερο. Πόσο μάλλον τους ανθρώπους που αγαπάω. Κι ας πρέπει μερικές φορές να τους στεναχωρώ και να τους πάω κόντρα σε κάποια πράγματα, όπως κάνω μαζί σου, και όπως κάνετε εσείς μαζί μου. Καλά κάνετε. Μερικές φορές οι άνθρωποι πρέπει να καταλαβαίνουν κάποια πράγματα και πρέπει να τους ξυπνάμε αν θέλουμε το καλό τους, και όχι να τους αφήσουμε να κυλήσουν στο χάος. 

 Υπομονή..αυτό κάνω μέχρι να με πας πίσω, εκεί στον όμορφο κόσμο. Να με πας σύντομα ε! Μονάχα αυτοί που με ξέρουν καλά ξέρουν τον τρόπο, κι ας όλοι ξέρουν την λέξη.. μια αγκαλιά!