πέτρες*.*

οι πέτρες έχουν την αξία που τους δίνουμε εμείς.

Πόσο μου αρέσει να το κάνω αυτό.

Να κοιτώ κάτω από το νερό.

Να βλέπω τον εαυτό μου και μέσα από εμένα,εσένα.

Να προσπαθώ να σε αγγίζω και μόλις ακουμπώ το νερό,

το όνειρο χάνετε..

Κάθομαι και γουρλώνω τα μάτια μου, και περιμένω ξανά.

Ξανά να δω ένα ακόμα όνειρο από μακριά.

 Όταν το καταφέρνω και ξέρω όμως πως δεν μπορώ να το αγγίξω,

με πονάει, όχι γιατί δεν είμαι σε  θέση να το παλέψω,

αλλά γιατί μέσα σε αυτά τα νερά που κυλούν δεν ζω μόνη,

υπάρχουν τόσοι άλλοι που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πατήσουν αυτά τα νερά,

όπως και τα όνειρα μου.

Δεν είναι εύκολο να τα καταστρέψουν, όμως δεν ξέρω τι θα γίνει.

Όλα αλλάζουν.

Όλοι όσοι πιστεύαμε πως δεν μπορούν να μας βλάψουν,μπορούν! 

Αν το θέλουν μπορούν, όμως και εμείς θέλουμε κάποια πράγματα και δεν πρέπει να τα ξεχνάμε!

Σήμερα έμαθα κάτι πολύ σημαντικό.

Μάλλον το διαπίστωσα!

Πως μπορούμε να καταστρέψουμε εμείς οι ίδιοι ένα όνειρο μας, για κάτι άλλο.
Για κάτι καλύτερο που πιστεύουμε.
Δεν πρέπει όμως να παίρνουμε βιαστικές  αποφάσεις,
γιατί για να αφήνουμε ένα όνειρο μας για κάτι άλλο ή για κάποιο άτομο,
σημαίνει πολλά.
Σημαίνει πως κερδίζουμε κάτι αλλά και πως χάνουμε κάτι άλλο.
Είναι επιλογή, μια επιλογή που μπορεί όμως να κριθεί ολόκληρη η ζωή σου.
Όπως ακριβώς αυτό που συμβαίνει κάτω από το νερό.
Υπάρχουν τόσα πράγματα, μερικά τα βλέπεις άλλα όχι.
Όχι επειδή κρύβονται όλα όσα δεν βλέπουμε, αλλά επειδή δεν θέλουμε να δούμε κάποια πράγματα!
Έχει διαφορά.
Έτσι γίνεται και με εμάς, δεν δίνουν σημασία.
Δεν νοιάζει όλους, όλες οι μικρές πέτρες κάτω από το νερό.
Αρπάζουν όσα θέλουν, και τα άλλα τα πατάνε χωρίς να νοιάζονται.
Οι πέτρες αντιστοιχούν στην συγκεκριμένη περίπτωση με τα όνειρα ανθρώπων!
Αναρωτιέμαι πως κάποιοι άνθρωποι παίρνουν την εξουσία μιας πέτρας και την πετάνε.
Καταστρέφουν όνειρα!
Πως να μην φοβάσαι?
Φοβάμαι, φοβάσαι!
Όλοι έχουμε όνειρα ή κάτι που αγαπάμε πολύ.
Για αυτό πάντα θα υπάρχει ένας μικρός φόβος αν συνεχίσουν να υπάρχουν τέτοια άτομα γύρω σου.
[*Και δεν το λέω για όσους κάνουν κάτι άθελα τους.
Γιατί για αυτό υπάρχει μια λύση.
Μιλάω για αυτούς που δεν θέλουν να επιτρέψουν την ευτυχία για κάποιους.]
Ξέρετε τι είναι πιο ωραίο?
Όταν στέκεσαι και όταν πας να αγγίξεις το νερό,που προσπαθείς να ζήσεις λίγο αυτό που αναζητάς καιρό.. να σου κρατά κάποιος το χέρι και μαζί να καταφέρετε να κρατήσετε μαζί όλες τις πέτρες.
Θα υπάρχει μεγαλύτερη δύναμη να καταφέρουν να πραγματοποιήσουν περισσότερα όνειρα.
Δυο χέρια κάνουν περισσότερα από ένα, είναι γνωστό!
Μην ξεχάσεις όμως να βρεις το σωστό χέρι που θα διαλέξεις να έχεις πλάι σου!

Μπορείς να κάνεις περισσότερα από όσα φαντάζεσαι!♥

Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορείς να εκφράσεις, όσα και να γράψεις, όσα και να πεις.

Δεν φταίνε οι λέξεις, φταίει το μέσα σου, κάτι δεν πάει καλά μα δεν ξέρεις τι.

Ίσως να είναι τα πάντα γύρω σου, που πάντα κάτι πάει στραβά, μερικές φορές σε κουράζει και σε φέρνει στο όριο να λυγίσεις, ακόμα και αν εκείνο τον καιρό όλα είναι καλά.

Ίσως να υπάρχει λόγος από την άλλη, αλλά να μην θες να τον δεις γιατί ξέρεις πως θα πονέσεις περισσότερο, ίσως η αδιέξοδο που υπάρχει να την έχτισες εσύ γιατί φοβάσαι να δεις πίσω από αυτό κάτι χειρότερο ή να παραδεχτείς κάτι που πίστευες πως ήταν απλό και τελικά βγήκε πιο δυνατό από όσο περίμενες. 

Δεν ξέρω τι συμβαίνει, δεν ξέρω αν θέλω να καταλάβω κιόλας. Φοβάμαι. Φοβάμαι να δω πως ότι είχα πριν τώρα λείπει, φοβάμαι να αντιμετωπίσω  τον κόσμο εκεί έξω, φοβάμαι πως μια πραγματική αγκαλιά θα την έχω σπάνια, πόσο ανάγκη την έχω κάποιες φορές, και όταν κοιτάζω να δω απέναντι μου και τις περισσότερες φορές απογοητεύομαι, τότε νιώθω την παγωνιά του κόσμου, τον εγωισμό, το μίσος που κουβαλάνε κάποια άτομα. 

Με ρώτησαν πριν λίγες μέρες  γιατί γράφω όλα αυτά, πως είναι σαν να μιλάω σε μένα, ξέρετε τι όμως? αυτό ακριβώς, όταν μιλάω σε μένα δεν χωράει κανένα ψέμα!

-Τώρα είμαι εδώ, από εκεί έφτασα επιτέλους εδώ,δίπλα σου, όπως σου είχα πει.
-Δεν ξέρω βασικά αν ήρθες ή ήσουν πάντα εδώ, απλά δεν θέλω να φύγεις. 
-Πάντα εδώ θα είμαι.
-Όπως πάντα?
-Όπως πάντα!*






Οι μέρες περνούσαν..
Ο ένας δενόταν περισσότερο με τον άλλον. 
Δυο άνθρωποι από τόσο μακριά, κράτησαν μια υπόσχεση, μια υπόσχεση που δεν ξέρεις αν θα την τηρήσει ούτε καν ο διπλανός σου, και όμως ρίσκαραν και όμως εμπιστεύτηκαν, πίστεψαν,περίμεναν. 
Ίσως να έχουν περάσει πολλά μαζί έστω από μακριά, να πέρασαν εμπόδια, μα και όμορφες στιγμές, όλα όσα έχουν για αναμνήσεις τους έφεραν εδώ σήμερα, μαζί. 
Μέρες και νύχτες οι στιγμές τους στιγματίστηκαν για όλη τους την ζωή.
Δεν ξέρω τι είναι το διαφορετικό, δεν ξέρω αν το έχει νιώσει κάποιος για σένα κάτι τέτοιο, αλλά είναι όμορφο! Δεν ξέρω αν κάποιος στην κυριολεξία θα έδινε την ζωή του για σένα. Ξέρω όμως πως εγώ θα το έκανα και δεν θα έμενα στα λόγια, ξέρω πως δεν έχει νόημα η ζωή αν λείπεις εσύ. Ξέρω και τι σι μένεις για μένα από την πρώτη μέρα και στιγμή που σε γνώρισα. Ξέρω πως εσύ μου χάρισες τα πιο όμορφα χαμόγελα και στιγμές που είχα ποτέ σε όλη μου την ζωή, πως είσαι δίπλα μου και με στηρίζεις για κάθε απόφαση μου, πως θες το καλό μου για αυτό και μου λες την δικιά σου γνώμη, πως μπορώ να σε εμπιστευτώ και να σου δώσω ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Όταν με αγγίζεις να ξερες μονάχα πως νιώθω, ταξιδεύω με το άγγιγμα σου και απολαμβάνω το κάθε δευτερόλεπτο σε άλλα μέρει μαζί σου, ελπίζοντας μονάχα να μην είναι το τελευταίο μου ταξίδι πάνω στο κορμί σου, στα φιλιά σου, στα όνειρα σου! Να μείνουμε λίγο ακόμα μαζί μήπως μια μέρα κουραστώ, μα αυτή η περίπτωση δεν υπάρχει, γιατί εσύ είσαι η ζωή μου ολόκληρη, ο πιο σημαντικός λόγος που ζω, το μεγαλύτερο όνειρο που έγινε αληθινό,οι μεγαλύτερες υποσχέσεις που δεν έσβησε ο χρόνος, απλά σε περίμενα και ήρθες, δεν με άφησες μόνη μου σε αυτόν τον κόσμο.
Τελικά δεν ξέρω αν ήρθες ή ήσουν πάντα εδώ, μήπως η ζωή μας έχει ξαναφέρει μαζί? μήπως ήσουν εκείνος ο άγγελος που ζούσαμε μαζί στις όμορφες ζωγραφιές και τα όμορφα παραμύθια, ή μήπως εκείνος που φανταζόμουν πως θα έχω για πάντα πλάι μου. Ίσως να ήσουν εσύ που έκλεψες κομμάτι ονείρου μου πριν σε γνωρίσω καν, μα τώρα που σε γνώρισα είσαι το πολυτιμότερο όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Είσαι αληθινός, είσαι ζωή. Είσαι εκείνος που διώχνει τον φόβο και την θλίψη με μια ζεστή αγκαλιά.
Είσαι αληθινός και ακόμα δεν το έχω πιστέψει. Σε κοιτώ στα μάτια και απλά εύχομαι να μην χαθείς.. Είσαι το χρώμα στα ασπρόμαυρα όνειρα μου, η λάμψη του δικού μας ήλιου, η μυρωδιά από τα δικά μας μαγικά λουλούδια, η μελωδία που δεν θα κουραστώ ποτέ να ακούω, η ανάσα που ζω, η μέρα της νύχτας,οι λέξεις της σιωπής..όλα είσαι εσύ.
Όταν είμαι μαζί σου παρακαλάω τα αστέρια να σε προσέχουν απλά να σαι καλά και όλα τα άλλα θα είναι εντάξει, να προσέχεις να μην μου πάθεις τίποτα κακό. Αν πονέσεις.. πονάω το ίδιο ακριβώς, όταν είσαι χαρούμενος εσύ είμαι και εγώ. Δεν είναι εξάρτηση..είναι αγάπη, αγάπη χωρίς ψέμα και προδοσία. Αγάπη αγνή, πραγματική. Που θα δώσουμε εμείς το καλύτερο δυνατό τέλος. Εξάλλου φτάσαμε ως εδώ και αυτό είναι το πιο σημαντικό στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ.




Υ.Γ. Σε αγαπάω.

Ο μικρός Βαλάντης.

Χθες.

Ήταν μια ακόμη ξεχωριστή μέρα.

Γυρνούσα από το σχολείο τόσο βιαστικά,

όταν είδα κάτι που με έκανε να παγώσω για κάποια λεπτά.

Είδα ένα μικρό παιδί πέντε-έξι χρονών,

 να βγαίνει από το αυτοκίνητο αγγίζοντας το

 και σιγά σιγά να ακουμπάει τον τοίχο του σπιτιού του.

Ανέβαινε προσεχτικά  τις σκάλες όταν άκουσε μια φωνή να του λέει

'Τι κάνεις Βαλάντη?' 

Χάθηκε για λίγο, προσπαθούσε να αναγνωρίσει την φωνή,

ήταν το μόνο που μπορούσε να τον βοηθήσει..απάντησε 

'Καλά..'

Ούτε καν γύρισε το κεφάλι, ήξερε πολύ καλά πως

δεν μπορούσε να δει.

Γιατί ο μικρός Βαλάντης είναι τυφλός.

Γιατί ο μικρός Βαλάντης δεν έχει δει ποτέ τους φίλους του, την οικογένεια του..

Τον εαυτό του!

Αυτό το παιδί καρφώθηκε στο μυαλό μου και με έκανε να καταλάβω τόσα πολλά!

Αυτό το παιδί βλέπει πιο καθαρά από μας τελικά.

Μπορεί να μην πιστεύει στα παραμύθια με ένα καλό τέλος, 

αλλά έχει μάθει κάποια πράγματα από την ζωή που κάποιοι ποτέ δεν θα καταλάβουν!

Αυτό το παιδί έχει νιώσει πραγματική στέρηση.

Έχει πραγματικές ανάγκες, κάτι που εμείς έχουμε κάθε μέρα,

όπως να κοιτάξει για λίγο τον ήλιο ή τα αστέρια. 

Ο μικρός Βαλάντης έχει και δύναμη όμως, γιατί χαμογελάει για αυτά που έχει!

Αυτό σημαίνει εκτίμηση.

Είναι αληθινή ιστορία ναι,
να χαμογελάς πάντα μικρέ Βαλάντη.
Το έγραψα γιατί το αξίζει.