حلم♥

Ονειρεύομαι.

Κλείνοντας απλά τα μάτια φαντάζομαι πως θα ταν ένα ένα τα όνειρα μου να πραγματοποιούν τε.

Βλέπω την ευτυχία στα χείλη μου να χαμογελάνε από μόνα τους, αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά που ακούω τους χτύπους της, ξαφνικά έχω ανάγκη τόσο μια αγκαλιά, ξαφνικά τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα χαράς. Αδειάζω το μυαλό μου όσο μπορώ και προσπαθώ να τα ζήσω σαν να ήταν όλα πραγματικότητα.

Ο αέρας από το παράθυρο με κάνει να αισθανθώ την ανάσα κάποιου ανθρώπου, είναι σαν να βρίσκετε ακριβός από πίσω μου, νιώθει την ανάγκη για μια αγκαλιά που έχω και έρχεται από μπροστά μου, δεν τον βλέπω, απλά τον νιώθω. Ακουμπάει το χέρι του στο πρόσωπο μου, με χαϊδεύει απαλά και  μου σκουπίζει τα δάκρυα.  Το σκοτάδι της νύχτας με κάνει να ψάχνω το φως μα η λάμψη προέρχεται από εκείνον, εκείνου του ανθρώπου που ακούω τα βήματα του να έρχονται όλο και πιο κοντά μου.Κάθε βήμα του είναι μια ευχή, μια ελπίδα, ένα όνειρο, για αυτό πατάει γερά κρατώντας μου το χέρι σφιχτά. Με κάνει να νιώθω σιγουριά και ασφάλεια.

 Νιώθω τα πόδια μου να παγώνουν, νιώθω κάτι σαν σταγόνες από νερό, σκύβω σιγά σιγά να το ακουμπήσω και ξαφνικά όλο μου το κορμί παγώνει, μου αφήνει το χέρι και φεύγει με μια ανησυχία, ανοίγω τα μάτια μου γρήγορα να τον προλάβω..και βλέπω έναν άγγελο με φτερά να περπατά και στα χέρια του να κρατά την δικιά μου καρδιά, ήταν σταγόνες αίμα που με σημάδεψαν και στον διάδρομο καθώς έφευγε, ακολούθησα κάθε σταγόνα από αίμα, κάποια στιγμή οι σταγόνες χάθηκαν, με οδήγησαν στο παράθυρο που ο αέρας  μπήκε σαν ανάσα, απλά κοίταξα ψηλά τα άστρα και ψιθύρισα να την προσέχεις. Από τότε η καρδιά μου και εγώ σου ανήκουμε.  

Να είσαι καλά για να είναι και αυτή μικρέ μου άγγελε! 

[Κάποιος είπε πως παραληρώ, εγώ όμως ξέρω πως ήταν αληθινό♥]