τριαντάφυλλο

Τα βήματα λιγοστεύουν,ανεβαίνω τις τελευταίες σκάλες.. Δεν ακούω τίποτα. Σαν να βρίσκομαι μόνη σε ένα πελώριο κτίριο. Στρίβω δεξιά,αντικρίζω έναν βαθύ,σκοτεινό διάδρομο. Δεν μπορούσα να δω που είναι το τέλος του διαδρόμου, όμως όσο περπατούσα ευχόμουν πως θα έφτανα σύντομα. Έμοιαζα φοβισμένη.. 

Ακούω ένα γάβγισμα από την πόρτα που βρισκόταν αριστερά μου, ταράχτηκα. Σπρώχνω την πόρτα,μπαίνω στο δωμάτιο.. Σε ένα χρωματιστό δωμάτιο. Υπήρχε ένα μικρό παράθυρο που έμπαινε φως, το οποίο φως έφτανε μέχρι έξω, φώτιζε τον διάδρομο..και ένας μικρός σκύλος στην αγκαλιά ενός νεαρού. Σηκώθηκε από την καρέκλα που καθόταν, πήρε το ροζ τριαντάφυλλο από το τραπέζι και μου το έδωσε. Μόλις το πήρα στα χέρια μου και πήγα να πω ευχαριστώ, με διέκοψε. 

Μου είπε να σωπάσω αρχικά. Μετά.. "Είναι για σένα, δεν είναι τέλειο..είναι σαν και μένα, δεν είμαι τέλειος. Συγνώμη."  και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Δεν μίλησα..δεν ήθελα να πω κάτι εκείνη την στιγμή. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα.

Εκείνο το βράδυ το πέρασα με το τριαντάφυλλο στα χέρια μου,το επόμενο πρωί είχε ξεραθεί..όμως η μυρωδιά του ήταν ακόμα εκεί!