πριγκίπισσα για λίγο*

Θα ήθελα να ζούσα ξανά λίγο στο πριν, να γινόμουν ξανά παιδί και να περίμενα τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο να έρθει να με πάρει, να ένιωθα λίγο ακόμα πριγκίπισσα και την ζωή ένα παραμύθι που θα είχε ένα υπέροχο τέλος! Να μην γνώριζα κακίες και προδοσία, μονάχα χαρά και όνειρα χωρίς σταματημό! Ζούσα σε κάτι θολό αλλά τόσο όμορφο, ήταν όντος πολύ όμορφο για να ήταν πραγματικό! Όταν μάθαινα τον κόσμο σιγά σιγά, άρχισαν τα μάτια μου να δακρύζουν, άρχισα να νιώθω μόνη όλο και περισσότερο, έτσι προσπάθησα να ξεφύγω,να τρέξω μακριά, αλλά εκεί που πίστευα πως υπήρχαν πεταλούδες και όμορφα λουλούδια, έπεφτα πάνω σε φίδια και λάσπες, έχασα τα όνειρα μου, τις ελπίδες μου! Η ζωή κάποιον έγινε η δικιά μου φυλακή! Όλα τόσο διαφορετικά, άρχισα να φοβάμαι και να τρέμω, τα αληθινά χαμόγελα έμειναν παρελθόν, όλα πάγωσαν στον χρόνο, και τώρα φοβάμαι ακόμα πιο πολύ μήπως έρθει η μέρα που θα ξεχάσουμε την λέξη ευτυχία.
Τα χρώματα γύρο μου σβήστηκαν, και τίποτα δεν είχε σημασία για κανέναν,ζούσα σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο που ήθελα να τον αλλάξω. Για λίγο καιρό είχα μια κορόνα και ένα μαγικό ραβδί, ένιωθα περήφανη , μέχρι που ένας τρομακτικός πρίγκιπας μου είπε να ξυπνήσω από τα όνειρα και πως αυτά εδώ δεν έχουν καμία αξία, όμως όταν γνώρισα αυτό το άσχημο παραμύθι, προτιμούσα το δικό μου, ήθελα να γυρίσω πίσω και δεν μπορούσα, μέχρι που γνώρισα εσένα ένα ξεχωριστό άτομο που με νοιάζεται για αυτό που πραγματικά είμαι και μου θυμίζεις καθημερινά πως ποτέ δεν θα με αφήσεις μόνη ξανά και πως θα μου κρατάς το χέρι δυνατά ώστε να μην πέσω ποτέ ξανά πάνω σε κάτι που θα κάνει τα μάτια μου να δακρύσουν. Τελικά ο χρυσός και στην λάσπη να είναι, εξακολουθεί να λάμπει, οπότε χαίρομαι που γνώρισα τον πρίγκιπα των παραμυθιών μου, σε μια <<άσχημη>> ζωή, μου έμαθες πως να την κάνω όμορφη, και της έδωσες χρώμα, και έμεινα εδώ να απολαμβάνω και τα όμορφα πράγματα της μαζί σου!

ευχαριστώ *
πίστεψες σε μένα! 


όνειρα*
πολλά περισσότερα!