όνειρα

Όπως όλα τα παιδιά έχουν όνειρα, όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εγώ.

Κάποιοι είναι πιο τυχεροί και τα πραγματοποιούν χωρίς να χρειαστεί να κάνουν κάτι, άλλοι πρέπει να παλέψουν, να τα κυνηγήσουν και το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που περιμένουμε.

Μέχρι τώρα αναρωτιόμουν μήπως κάνω κάτι λάθος, αλλά τελικά δεν είχα καταλάβει πως θέλω λίγη  δύναμη για να διώξω μακριά μου, εκείνους που δεν θέλουν να τα καταφέρω, δεν πίστευα πως γίνεται να θέλουν το κακό σου και πως χαίρονται με την αποτυχία σου, ποτέ δεν έλυσα αυτή την απορία, πίστευα σε ένα παραμύθι, χωρίς τέλος, γεμάτο χαρά και όμορφα πράγματα, χαμόγελα παντού, ανθρώπους πραγματικούς..και  αν κάποιος ήταν στεναχωρημένος ή τύχαινε κάτι να τον γεμίζαμε όμορφες σκέψεις, ζεστές αγκαλιές, και αληθινά λόγια.

Όσο μεγάλωνα το παραμύθι άλλαζε, χωρίς να το θέλω..ένιωθα πως δεν μπορούσα να κάνω κάτι, ο κόσμος γύρω μου δεν ήταν πια ίδιος και τα όνειρα μου αργούσαν να γίνουν η ζωή που ήθελα από μικρή.

Ο καιρός περνούσε, ο κόσμος γινόταν χειρότερος, δεν ήξεραν πλέον να αγαπάνε με την καρδιά, ήμουν σε έναν κόσμο που δεν επέλεξα, και ένιωθα φυλακισμένη στην δικιά μου ζωή, προσπάθησα να είμαι καλά, να είμαι δίπλα σε όσους νοιάζομαι και να προσπαθώ σε όλη μου την ζωή να βρω το όνειρο μου, έναν άνθρωπο που δεν θα μ'αφήσει ποτέ, που θα είναι δίπλα μου, να μου χαμογελάει, να με μαλώνει, να με αγαπάει, να με γεμίζει χαρά, να είναι αυτό που λένε αληθινός!

Και τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολο, γιατί δεν νιώθουν πως είναι η κάθε λέξη να την λες και να τρέμουν τα χείλη σου, να την ακούς και να χτυπά η καρδιά σου τόσο δυνατά λες και δεν θα αντέξει. Πλέον όλα αυτά είναι ένα παραμύθι, ένα παραμύθι έχει τέτοιο ωραίο τέλος, δεν έμαθαν όμως πως εμείς φτιάχνουμε τα πιο όμορφα παραμύθια, και πως τα όνειρα αργούν και ίσως δεν γίνουν αληθινά, αλλά μου φτάνει που προσπάθησα και τα αγάπησα!

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ*