Δεν ήθελες να έρθω μαζί σου και ας σε παρακάλεσα..είπες πως είμαι πολύ γλυκιά για τους δρόμους,πως δεν θα τα καταφέρω,πως θα πεθάνω σαν πεταλούδα σε γυαλί. Δεν σε κατάλαβα..δεν κατάλαβα τον κίνδυνο που να περιγράψεις προσπαθούσες με απλά λόγια σε ένα παιδί. Ήμουν ακόμα παιδί, εσύ μεγάλωσες από τους δρόμους,από την ζωή. Ένιωσα ασφάλεια δίπλα σου και αυτό μου ήταν αρκετό για να σε ακολουθήσω,να φύγω. Δεν υπολόγιζα τίποτα άλλο. Κανέναν κίνδυνο,καμιά απειλή,κανένα πρόβλημα,μονάχα εγώ...και εσύ.
Σαν να ένιωθα περισσότερο ότι κινδυνεύω αφού θα μείνω πίσω, μόνη. Μην μ'αφήνεις ψιθύριζα συνεχώς και όλο απομακρυνόσουν. Φοβάμαι.
Μια αγκαλιά ακόμη, φώναξα και έτρεξα κατά πάνω σου..σκεφτόμουν πως ίσως να μην σε ξανά δω. Γιατί όπως έλεγες,οι δρόμοι έχουν λακκούβες,και κάποιες είναι πιο βαθιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου