Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Dance

Together?
Can anybody say that it was just a dream? who? why? And if somebody can say it, I can not accept it. I saw it,I felt it. Nobody can  destroy this sweet memory. Nobody can take it from me so easy.It's part of my life. You are part of my life..or at least you were. 
Catch me, catch me I will fall. As I dance with closed eyes I feel that I will. Don't leave me fall from this beautiful cloud and to catch my shadow. I need something more, I need to fall in your arms. I need to dance again with you and step by step to create something special between us.
What to believe? What to do now? I just dance hoping that you will follow my steps one day.
I am thinking so many things that seems to be less important for others,like colours,the sky,the birds. And yes, I feel still so small in front of other people,in front of the life, however, I don't want to grow up yet. I want to stay as much as I can in this a small bubble which I call "my dream life". There, all are perfect,with the thinking that for each problem there is solution, with the thinking that there is still hope,love. I can feel it,there is around us. So don't search about it in other person,in other country..is around,everywhere.

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

τριαντάφυλλο

Tumblr
Τα βήματα λιγοστεύουν,ανεβαίνω τις τελευταίες σκάλες.. Δεν ακούω τίποτα. Σαν να βρίσκομαι μόνη σε ένα πελώριο κτίριο. Στρίβω δεξιά,αντικρίζω έναν βαθύ,σκοτεινό διάδρομο. Δεν μπορούσα να δω που είναι το τέλος του διαδρόμου, όμως όσο περπατούσα ευχόμουν πως θα έφτανα σύντομα. Έμοιαζα φοβισμένη.. 
Ακούω ένα γάβγισμα από την πόρτα που βρισκόταν αριστερά μου, ταράχτηκα. Σπρώχνω την πόρτα,μπαίνω στο δωμάτιο.. Σε ένα χρωματιστό δωμάτιο. Υπήρχε ένα μικρό παράθυρο που έμπαινε φως, το οποίο φως έφτανε μέχρι έξω, φώτιζε τον διάδρομο..και ένας μικρός σκύλος στην αγκαλιά ενός νεαρού. Σηκώθηκε από την καρέκλα που καθόταν, πήρε το ροζ τριαντάφυλλο από το τραπέζι και μου το έδωσε. Μόλις το πήρα στα χέρια μου και πήγα να πω ευχαριστώ, με διέκοψε. 
Μου είπε να σωπάσω αρχικά. Μετά.. "Είναι για σένα, δεν είναι τέλειο..είναι σαν και μένα, δεν είμαι τέλειος. Συγνώμη."  και με έσφιξε στην αγκαλιά του. Δεν μίλησα..δεν ήθελα να πω κάτι εκείνη την στιγμή. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χαμογέλασα.
Εκείνο το βράδυ το πέρασα με το τριαντάφυλλο στα χέρια μου,το επόμενο πρωί είχε ξεραθεί..όμως η μυρωδιά του ήταν ακόμα εκεί!