Η επιστολή στο σχολείο.

Μια ακόμη συνηθισμένη μέρα στο σχολείο είπα και αναστέναξα. Ίσως να βιάστηκα να μιλήσω, ίσως απλά δεν ήθελα να χαλάσει ο γλυκός ύπνος μου για κάτι βαρετό, όμως ήταν όμορφα. 
Είχαμε χωριστεί σε ομάδες, όπου εγώ είμαι με δυο αγόρια. Ο καθένας έπρεπε να γράψει μια επιστολή, έπεσε στα χέρια μου να γράψω αυτή την επιστολή για την εφηβεία, στους γονείς μου. Έπρεπε να παρουσιάσω τον εαυτό μου μέσα από μια επιστολή. Σκέφτηκα για λίγα λεπτά, και άρχισα και έγραφα ασταμάτητα όσα ήθελα να τους πω. 


"Αγαπητοί μου γονείς,θα ήθελα να σας μιλήσω για μένα. Αν θέλετε να με γνωρίσετε πραγματικά διαβάστε αυτό το γράμμα. 
Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε μια ηλικία λίγο δύσκολη και μεταξύ μας δεν έχουμε τις καλύτερες σχέσεις,δεν ξέρω αν φταίει επειδή δεν ξέρετε πως να με αντιμετωπίσετε ή φαίρομαι εγώ περίεργα. Ίσως να είναι και τα δυο, για αυτό να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Έχω ανάγκη όμως για ελευθερία, εννοείτε με κάποια όρια, ξέρετε πως είμαι ειλικρινείς και κρατάω τις υποσχέσεις μου, όμως νιώθω πως πάλι δεν με εμπιστεύεστε,δεν καταλαβαίνω τον λόγο, ίσως επειδή βλέπετε τα λάθει μου πιο καθαρά, ίσως όμως επειδή εσείς δεν έχετε βρεθεί μπροστά σε τόσα διλήμματα. 
Η σχέση μου με τους γύρω μου είναι πολύ καλή, ειδικά με τους φίλους μου,με θεωρούν έμπιστο άτομο, δίκαια και καλή στις συμβουλές. Ξέρουν πως ότι χρειαστούν με χαρά να βοηθήσω, αρκεί να μην μπερδέψουν την φιλία με την εκμετάλλευση. Επίσης πως ποτέ δεν θα τους πρόδηδα ,γιατί δεν το θεωρώ σωστό και επίσης δεν κάνω ότι δεν μ'αρέσει να μου κάνουν.Ίσως να μην το έχω καταφέρει κάποιες φορές και να στεναχωρώ άτομα όπως εσάς, όμως το κάνω άθελα μου.
Όσο για την σχέση μου με τους καθηγητές και με τους ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά,προσπαθώ να είμαι διακριτικιά και δείχνω σεβασμό [*όσο και να μου σπάσουν τα νεύρα].
Κάποιες φορές όμως είμαι εγωίστρια,συνήθως όταν παίρνω γρήγορες αποφάσεις ή δίνω γρήγορη απάντηση, όταν το ξανασκέφτομαι όμως,βλέπω και από άλλες πλευρές το θέμα και τις περισσότερες φορές κατηγορώ τον εαυτό μου που έκανα λάθος.
Όταν με απογοητεύουν, συν χορώ εύκολα, εξαρτάται φυσικά από ότι μου κάνουν, όμως μου είναι δύσκολο να κρατήσω κακία σε άτομο. [*Μερικές φορές όμως πρέπει] Άνθρωποι είμαστε,λάθει κάνουμε. Αν μου δείξουν ειδικά πως μετάνιωσαν, με λυγίζουν,απλά δεν το δείχνω πολύ γιατί δεν θέλω να γίνω στόχος εκμετάλλευσης, γιατί όσο να'ναι η ζωή κρύβει πολλά άσχημα πράγματα και πρέπει να προστατεύουμε τους εαυτούς μας μόνοι μας, να μην εξαρτιέσαι από κανέναν, γιατί δίνεις το δικαίωμα να κάνει ο άλλος ότι θέλει την ζωή σου, και ρισκάρεις να στην καταστρέψει, για αυτό και όλα έχουν όρια, η γνώμη σου,τα όνειρα σου είναι αυτά που πρέπει να υπάρχουν απαραίτητα στην ζωή σου, για να την αποκαλείς δικιά σου. 
Βλέπω γύρω μου καθημερινά ανθρώπους, οι περισσότεροι δεν νοιάζονται για τα όνειρα των άλλων, μόνο για τους εαυτούς τους, κοιτάνε το συμφέρων τους και κάνουν πράγματα που ίσως σε εμποδίσουν να είσαι καλά και να ελπίζεις για το μέλλον σου.
Πιστεύω πως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, έχουν ανάγκη για όνειρα και δύναμη ώστε να μπορέσουν να κάνουν κάτι για να τα πραγματοποιήσουν. Πιστεύω πως έχουμε ανάγκη και από στήριξη των γονέων, όμως διστάζουμε γιατί φοβόμαστε πως αντί να μας βοηθήσουν θα μας κατηγορήσουν και θα βρουν κάτι πάλι για να μας βγάλουν λάθος σε ότι κάνουμε. 
Αυτό δεν αρέσει σε κανέναν μας,έχουμε ανάγκη από αισιοδοξία,από άτομα που μας ακούνε, για αυτό βασιζόμαστε περισσότερο στους φίλους μας.
Πολλές φορές νιώθουμε και πάλι μόνοι, γιατί δεν σημαίνει πως επειδή κυκλοφορεί κόσμος δίπλα μας, είναι και κοντά μας. Πιστεύω πως αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να ξέρει κάθε γονιός, αν αλλάξει στάση αντιμετώπισης θα αλλάξουν και τα παιδιά, είναι μέχρι να σε εμπιστευτούν, μετά τους κερδίζεις και έτσι οι σχέσεις καλυτερεύουν. 
                      Με αγάπη,
                                  η κόρη σας Ασημίνα."


Μετά που τελείωσα και το διάβασα στην τάξη με την σειρά μου, άκουσα όμορφα σχόλια, αυτό όμως που κράτησα ήταν ένα χαμόγελο που μου χάρισε ένας φίλος μόλις τελείωσα. Αυτό με ευχαρίστησε πραγματικά. Αργότερα που γύρισα σπίτι μου ζήτησε η μαμά μου να της το διαβάσω, το διάβασα και έμεινε σιωπηλή. Δεν ήθελα να πει κάτι, απλά να καταλάβει. Ίσως από εδώ και πέρα τα πράγματα καλυτερέψουν, ελπίζω:)!

Θέλει κουράγιο να γελάς. Μ*

Είναι αλήθεια.

Όμως τα πιο όμορφα πράγματα τα κατακτάς εσύ ο ίδιος.

Είναι και αυτό ένα από τα ωραιότερα πράγματα που έχει η μικρή μας ζωή.

Βρες το κουράγιο,δεν είναι δύσκολο.

Απλά σκέψου,σκέψου καλά!

Εγώ προσωπικά δεν έχω κάτι να σκεφτώ.

Έχω εσένα.

Εσύ που με κάνεις να γελώ με την ψυχή μου!

Δεν γίνεται να σε ξεχάσω λεπτό εσένα.

Για αυτό και πάντα είμαι με ένα χαμόγελο στα χείλι.

Θυμάμαι που σε είχα ρωτήσει κάτι.

-"Για πόσο ακόμα θα με κάνεις να γελάω?"

-"Για πάντα ελπίζω:)" 

Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερη απάντηση.

Ακόμα και αυτή η απάντηση μου δίνει κουράγιο!

Δεν είναι οι λέξεις,ούτε ο τρόπος.

Είναι τα συναισθήματα που μου δημιουργείς.

Και το καλύτερο?Είναι αληθινά.

Δεν ξέρω πως το καταφέρνεις πάντα να κάνεις,

τα πάντα να είναι όμορφα αλλά μ'αρέσει.

Είναι ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά που σε κάνει,διαφορετικό.

Όπως και να έχει, εγώ όπως είσαι σε λάτρεψα.

Ελπίζω να μην αλλάξεις ποτέ.

Και ελπίζω να μην πάψεις στιγμή να είσαι ο λόγος που γελώ.

Γιατί είσαι ένα όνειρο που ζω αληθινό.

Δεν θα σ'αφήσω τώρα που σε βρήκα.

Θα σε προσέχω όσο γίνεται περισσότερο.

Ακόμα και αν πρέπει μερικές φορές να νευριάζω,να θυμώνω,θα γίνεται.

 Μέχρι να σταματήσω να σε νοιάζομαι.

[Λίγο απίθανο]

Το ξέρεις πως θέλω το καλό σου όμως

Για αυτό μην με ρωτήσεις ποτέ γιατί νευριάζω, 

είναι σαν να αναρωτιέσαι γιατί σε νοιάζομαι.

Και την απάντηση την ξέρεις ήδη. 

Γιατί σ'αγαπώ:)

κατάσταση:)

Ένας σοφός άντρας κάθισε και είπε σε ένα κοινό ένα αστείο,όλοι πέθαναν στα γέλια,μετά από λίγο τους είπε το ίδιο αστείο,αυτή την φορά γέλασαν λιγότεροι,το έλεγε ξανά και ξανά μέχρι που κανείς δεν γελούσε. Τότε χαμογέλασε και είπε:"Δεν μπορείτε να γελάσετε με το ίδιο αστείο ξανά και ξανά,αλλά γιατί κλαίτε για το ίδιο 'πράγμα' συνέχεια?"

Με αφορμή αυτή την κατάσταση που είδα στο facebook από την Olya Morgan,θα ήθελα να μιλήσω αυτή την φορά. Η αλήθεια είναι πως με έβαλε σε σκέψεις για λίγα λεπτά. Αργότερα σκέφτηκα πιθανούς λόγους,χωρίς όμως να στηρίζουν την αλήθεια. 

Ίσως γιατί ο πόνος τα τελευταία χρόνια αν όχι όλα, έχει κυριαρχήσει παντού. Σε κάθε άνθρωπο. Όλοι μας την έχουμε νιώσει αυτή την αίσθηση. Και ξέρετε τι? κάθε φορά που νιώθουμε ξανά και ξανά αυτό το άσχημο πράγμα, δύσκολα και σπάνια μας κάνει ένα αστείο να βρούμε την χαρά και πάλι. Ενώ αντίστροφα, κάθε φορά που είμαστε  καλά, μόλις γίνει κάτι χάνετε όλη η χαρά, την πνίγει ο πόνος. Όμως δεν φταίει κανείς παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Εμείς αφήνουμε τον πόνο να μπει πιο βαθιά στην ζωή μας οποιαδήποτε στιγμή, έτσι σταματάμε να ζούμε. 

Δέχομαι πως όλοι μας έχουμε κάποιες δύσκολες στιγμές που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε, και αυτό μας κάνει χειρότερα, το ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Κι όμως ακόμα και τότε μπορούμε, να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε καθαρά,ακόμα και από ένα μικρό παιδί που χαμογελάει, μπορείς να βρεις την δύναμη.

Δεν λέω πως δεν μπορούμε και εμείς μια μέρα να ήμαστε χάλια. Είναι ένα κομμάτι ζωής και αυτό. Όμως όσο λιγότερο χάνεις χρόνο με το να είσαι ψυχολογικά σκατά, τόσο το καλύτερο για σένα. Τελικά μήπως ο πόνος είναι πιο δυνατό συναίσθημα από την χαρά? ..ποιος νοιάζεται? 

Εγώ όχι, γιατί πιστεύω πως εμείς καθορίζουμε την δύναμη που θέλουμε στο καθένα. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, ζουν διαφορετικά πράγματα, για κάποιους έχει σημασία περισσότερο το ένα, και για άλλους το άλλο. Είναι σαν τον πλούσιο και τον φτωχό,μα ακόμα και τότε εμείς το καθορίζουμε. Ο πλούσιος δίνει αξία και νοιάζεται για τα χρήματα και αποκαλεί κάποιον που δεν έχει όσο αυτόν φτωχό,και ο φτωχός αποκαλεί εκείνον με τα χρήματα φτωχό, γιατί το μόνο που έχει είναι αυτό,χρήματα. Τελικά ποιος στα αλήθεια είναι φτωχός και ποιος πλούσιος? ο καθένας το βλέπει αλλιώς, όπως ανάφερα σε αυτό το παράδειγμά. 
Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι τι πιστεύουμε, αλλά γιατί το πιστεύουμε. Και το μεγαλύτερο λάθος που έχω συναντήσει στην ζωή πάνω σε αυτό είναι ότι ο ένας πιστεύει κάτι γιατί το πιστεύουν και οι άλλοι. (Και μετά σου λένε δικιά μου είναι η ζωή). Την ζωή δεν στην χαρίζουν, ένα βήμα για να ξεκινήσεις σου δίνουν από εκεί και πέρα στο χέρι σου είναι αν θες να την κατακτήσεις και να την κάνεις δικιά σου, ή να την αφήσεις στα χέρια οποιαδήποτε.  Μην τα περιμένεις όμως όλα έτοιμα, διάλεξε τα άτομα που πραγματικά θες δίπλα σου, και πάλεψε μαζί τους! Καλή τύχη λοιπόν και υπομονή.
Κλείνοντας και αυτό το άρθρο, θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα, που είναι άσχετο από όλο αυτό το σκέλος του θέματος. 
Θέλω να πω, ποτέ να μην πάψετε να χαμογελάτε, μην ξεχνάτε πως κάποιοι άνθρωποι παίρνουν δύναμη από αυτό, όπως και εσείς από κάποιους. Καλή σας μέρα:)

Φίλα με:$

Φίλα με ξανά και ξανά. Να ξεχνάω πάντα τι σημαίνει η μοναξιά. Να θυμάμαι πως είσαι εδώ για να με κάνεις χαρούμενη, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο. Ξεχώρισες από όλους, γιατί ήσουν ο εαυτός σου,γιατί προσπάθησες για να ήμαστε εδώ,μόνος σου. Και μάντεψε:$. Τα κατάφερες μια χαρά! Πίστεψες σε σένα πρώτα και μετά με τις μικρές δυνατές και όμορφες δυνατότητες σου, με ταξίδεψες σε έναν κόσμο δικό σου. Σε έναν υπέροχο κόσμο που είσαι εσύ και εγώ, μακριά από κάθε τι που θα μας προκαλέσει κακό. Έτσι με αυτόν τον τρόπο σε προσέχω, και μαζί με σένα προσέχω ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα της ζωής μου, να είμαι μαζί σου, με οποιωνδήποτε τρόπο. Ακόμα όμως και αν κάποια στιγμή θα πρέπει να απομακρυνθώ, θα είναι μονάχα για να είσαι εσύ καλύτερα, ακόμα και μακριά μου θέλω να σε βλέπω να είσαι καλά. Όσο όμως σε έχω εδώ δίπλα μου και κανείς δεν σε παίρνει μακριά μου, θα κάνω τα πάντα για να μην σβηστεί στιγμή το όμορφο χαμόγελο από τα χείλι σου, και δεν θα επιτρέψω τίποτα να κάνει αυτά τα μικρά μάτια να δακρύσουν. Και κάτι ακόμα πιο βασικό. Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πονέσει, θα γίνω ασπίδα εγώ, αρκεί να μην μου πάθεις τίποτα άσχημο. 

Εμείς οι δυο ξέρουμε πως αυτό που μας ένωσε δεν ήταν η "σχέση" ή η απάντηση μου"ναι", είναι κάτι πιο δυνατό, κάτι που υπήρξε από πιο πριν, έτσι δεθήκαμε τόσο εύκολα, γιατί νιώσαμε και αφήσαμε να παρασυρθούμε από αυτό, χωρίς να ξέρουμε αν θα μας βγει σε καλό. Όμως όπως λες και εσύ, δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν καλύτερα τα πράγματα. Και τώρα βρίσκομαι εδώ, με την δυνατότητα να σε αγγίζω, να σε αγκαλιάζω και να σου χαρίσω τα πάντα. Ξέρω πως δεν χρειάζεται τίποτα γιατί είσαι ένας μικρός άνθρωπος που εκτιμάς τα λίγα, όμως το θέλω, εσένα θέλω να σου δώσω όσα μπορώ να νιώσω, είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω, γιατί εσύ ήσουν η αιτία που τα ένιωσα. Εσύ με γέμισες υπέροχα συναισθήματα, που με κάνουν να ζω πραγματικά αυτόν τον μικρό κόσμο, εσύ μου έπιασες το χέρι για να προχωρήσουμε μαζί από εδώ και πέρα, με έκανες πιο δυνατή, και ξέρω πως αν μια μέρα τα χέρια μας απομακρυνθούν, θα κοιταζόμαστε από μακριά, θα χαμογελάμε και όλα θα είναι καλά. 

Γιατί ίσως μπορέσουν να χωρίσουν οι δρόμοι μας, όμως δεν θα σβηστούν ποτέ όσα ζούμε τώρα, θα είναι μελλοντικές αναμνήσεις που πάντα θα μας προκαλούν κάτι, χαρά που τα ζήσαμε, και επειδή ξέρω πως όσο παίρνανε οι μέρες δενόμαστε πιο πολύ, κάθε μέρα είναι πιο δύσκολο να απομακρυνθούμε, γιατί κάθε μέρα σε θέλω περισσότερο κοντά μου, κάθε μέρα σε έχω ανάγκη στην ζωή μου. Δεν είναι, ούτε θα γίνει ποτέ συνήθεια, απλά είσαι κομμάτι της ζωής μου, πολύ σημαντικό. Και αυτό δεν θα το αλλάξει τίποτα, για αυτό είμαι σίγουρη μπορώ να πω. Πάντα θα είσαι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου ότι μα ότι και να γίνει, ποτέ δεν θα σε διαγράψω έτσι απλά, και να θελήσω ξέρω πως δεν θα μπορέσω. Ποιος ξέρει όμως, αν όντος δεν καταφέρει κανείς να διαλύσει αυτό που έχουμε και περάσουμε όλα τα εμπόδια, ίσως κρατήσει περισσότερο από όσο φανταζόμαστε. Γιατί μου απέδειξες για μια ακόμη φορά πως τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, αρκεί να το θέλουμε. Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά. Όμως δεν φτάνει σε σένα ένα απλό ευχαριστώ, οπότε άσε με να σε ταξιδέψω στα μικρά όνειρα μου, εσένα θέλω όχι απλά να στα δείξω, αλλά και να τα ζήσω με σένα πλάι μου,γιατί με σένα κάθε όνειρο είναι αληθινά τέλειο ως το τέλος. 

*Φίλα με λοιπόν για ακόμη μια φορά και ας ονειρευτούμε όσα θέλουμε για άλλη μια φορά .http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=fmruUxUeAyA V*

Μ*

Είναι κάτι περίεργο αλλά και τόσο δυνατό ταυτόχρονα,που συμβαίνει μόνο μαζί σου. Είχα καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα, το συναίσθημα που νιώθεις δυνατός και είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τα πάντα, αρκεί να μην αλλάξει τίποτα. 
Θα σε κρατήσω σφιχτά εσένα, κανείς να μην σε πάρει μακριά μου. Θα είμαι κοντά σου στις όμορφες αλλά και στις άσχημες στιγμές.Όλα θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί, ποτέ δεν θα σε αφήσω μόνο, αρκεί να μου χαμογελάς, δεν θα σου ζητήσω ποτέ κάτι άλλο,απλά αυτό. 
Από τότε που σε γνώρισα απόκτησα κάτι που μου έλειψε, ένας αληθινός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που θα με ταξίδευε σε μικρά μέρει του ονείρου του και θα μου έδειχνε αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς να τον νοιάζει ο υπόλοιπος κόσμος για λίγο. Ο άνθρωπος που θα με καταλαβαίνει μόνο από την σιωπή μου και θα με νιώθει μόνο που θα του κρατώ το χέρι. 
Από τότε νιώθω γεμάτη, δεν μου λείπει τίποτα. Ίσως ήσουν ένα κομμάτι του παζλ μου, ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια των ονείρων μου. Και τώρα που σε βρήκα θα σου δώσω τα πάντα, γιατί τα αξίζεις και δεν θέλω ανταπόδοση ποτέ,φτάνει που είσαι εδώ τώρα.
Δεν μπορώ να φανταστώ πως κάτι τόσο όμορφο σαν και σένα, είναι αληθινό, το σκέφτομαι το σκέφτομαι και ακόμα να το συνειδητοποιήσω.
 Και να σου πω ένα μικρό μυστικό? Κοιμάμαι και ξυπνάω με την εικόνα σου. Είναι το μικρό μυστικό που μου φτιάχνει την μέρα, και μου χαρίζει γλυκά όνειρα τα βράδια. 
Και όταν στέκεσαι μπροστά μου, δεν μπορώ να κρατηθώ μακριά σου ούτε ένα μέτρο. Και όταν ακούω την φωνή σου να σκορπά όμορφα λόγια η καρδιά μου χτυπά τόσο δυνατά και δεν μπορώ να βρω καμία λέξη  που θα μπορέσει ποτέ να σε αντιπροσωπεύσει,απλά χαμογελάω και σε κοιτάω στα όμορφα σου μάτια,τα μάτια που έχω αγαπήσει όσο ποτέ άλλα. Είναι μοναδικά, κρύβουν πράγματα που θα ήθελα να μάθω, πράγματα που ξέρω πως δεν θα με πονέσουν, γιατί από εκεί βλέπω το μέσα σου, τον αληθινό σου εαυτό.
Μα πως να άντεχα να μην τα δω για λίγο και σήμερα? Μου δίνει ζωή. Και όταν μ'ακουμπάς μας νιώθω ένα, γιατί με συμπληρώνεις!

επέλεξα, και επέλεξα εσένα:)

Έχετε έρθει σε φάση που πρέπει να επιλέξετε.. ένα από τα δυο αντικείμενα ή ανθρώπους? Έχετε αναρωτηθεί γιατί ότι και να κάνουμε κάτι κερδίζουμε, αλλά και κάτι χάνουμε? Όμως το βασικότερο,είσαι σε δίλημμα και δεν ξέρεις αν θα κάνεις το σωστό..ρισκάρεις! Μα σε περίπτωση ανθρώπων, πάντα κάποιον θα πονέσεις, ακόμα και αν δεν το θες. Η ζωή προχωράει όμως και πρέπει αργά η γρήγορα να προχωρήσεις και εσύ. Όταν φτάνει η ώρα της επιλογής και νιώθεις πως έκανες το σωστό,τότε περνάς όμορφα. Από την άλλη ξέρεις όμως πως κάτι  που είχες για λίγο το αφήνεις, ενώ κάποτε σου χάριζε κάτι, τώρα από τον ίδιο δεν θα έχεις τίποτα, και ίσως σου λείψουν. Έτσι όμως είναι η ζωή, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Διαλέγεις αυτό/αυτόν που θες περισσότερο κοντά σου. Πιστεύοντας πως είσαι εσύ καλύτερα με αυτό. Αυτό που πιστεύεις δεν σημαίνει πως είναι πάντα το σωστό.

 Όμως αν δεν ρισκάρεις, δεν θα μάθεις:)

Και ξέρετε γιατί ρισκάρουμε πάντα?Για αυτά που αγαπάμε. Γιατί όσα αγαπάμε, αξίζουν περισσότερο,για αυτό και παίρνουμε αυτή την δύσκολη απόφαση. Κάποιες φορές όμως είναι για καλό γιατί δυναμώνουν οι ανθρώπινες σχέσεις, περνώντας εμπόδια και στο τέλος όλα πάνε καλά!

Έτσι συνεχίζουν οι μικρές ζωές τον ανθρώπων ..

Και έτσι φτάνουμε πιο κοντά σε αυτό που ψάχνουμε όλοι μας. Επέλεξα και εγώ λοιπόν, έπρεπε να επιλέξω. Και επέλεξα αυτό που μου χαρίζει αληθινά συναισθήματα, όπως η χαρά. Και δεν το μετανιώνω..

Επέλεξα εσένα.

*Ευχαριστώ για σήμερα, μου χάρισες μια υπέροχη μέρα! :)

Δεν ήθελα

Δεν ήθελα να βρεθώ σε αυτή την θέση, και όμως βρέθηκα.
Δεν ήθελα να καταλήξουμε έτσι και όμως καταλήξαμε.
Δεν ήθελα να πονέσω κανέναν, και όμως πόνεσαν. 
Δεν ήθελα,πίστεψε με. Και όμως έγιναν όσα δεν ήθελα.
Ίσως φταίω και εγώ, όμως μου έκλεψες το δικαίωμα της επιλογής.
Σε σκέφτηκα, όμως έπρεπε να πάρω αποφάσεις.
Αποφάσεις για μένα πρώτα και μετά για σένα. 
Οι αποφάσεις μου δείχνουν το τι είμαι, και αυτό που έδειχναν δεν ήμουν εγώ.
Συγνώμη που σε έβαλα κάτω από μένα, όμως δεν μου άφησες περιθώρια,έπρεπε. 
Ότι και να έκανα κάποιον έχανα.
Κουράστηκα.Εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα.
Ξέρεις πως έχω χάσει πολλά, δεν αντέχω και άλλα.
Και όμως φεύγεις. Δεν περίμενα να μείνεις. 
Απλά να με καταλάβεις, ούτε αυτό όμως δεν μπόρεσες.  
Δεν θα σε κατηγορήσω, όχι άλλο τουλάχιστον.
Ίσως να ναι καλύτερα έτσι. 
Όμως πάντα θα σ'αγπάω. Ξέρεις πως είμαι όταν νιώθω.


*Θυμάμαι έναν φίλο που μου είχε πει πως όλα αλλάζουν,κάθε μέρα μου το επιβεβαιώνει!
Θα γίνω πιο δυνατή,έτσι όπως μου είχες πει εσύ.