όταν δεν είσαι εδώ*

Εντάξει ναι.

 Χωρίς εσένα εδώ, χωρίς την σιωπή σου,χωρίς την αγκαλιά σου που με κάνει να ζήσω όσο γίνεται πιο έντονα τα όνειρα μου, νιώθω ένα τίποτα.

Κανείς δεν καταλαβαίνει,δεν νοιάζεται, μονάχα εσύ. Όλοι πιστεύουν πως είμαι ένα κοριτσάκι χωρίς αισθήματα, όμως κανείς δεν ξέρει πως αγαπώ, ναι αγαπώ..εσένα! Εσένα που με κάνεις να είμαι κάτι στην ζωή, εσένα που μόνο που με αγγίζεις, ζω όνειρο. Όλοι ρωτάνε, όλοι κρίνουν, όλοι σχολιάζουν που δεν θέλω να βλέπω την ζωή έτσι, όλοι γελάνε, όλοι πιστεύουν πως είναι σημαντικοί που προλάβανε να μου πάρουν ότι αγαπώ,εσένα..

Δεν απογοητεύτηκα που επέλεξες να γίνεις σαν και αυτούς, απλά μου λείπεις, μου λείπεις πολύ. Κρατώ το κεφάλι μου χαμηλά, για να ξανά έρθεις μια μέρα να μου το σηκώσεις ψηλά, όπως έκανες παλιά.

Να έρθεις να μου χαρίσεις στιγμές αξέχαστες, αναμνήσεις που έγιναν τρόπος ζωής. Ότι και να λένε δεν με πειράζει, ότι είχα το έχασα, απλά δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι, να σε αναζητώ μέσα από το σκοτάδι, έγινες το εγώ μου. 

Τώρα ταξιδεύω στα δικά σου όνειρα, στα δικά σου χαμόγελα και δάκρυα. Δεν μετανιώνω που σε άφησα ελεύθερο να φύγεις μακρυά μου φτάνει που είσαι καλά, το προτιμώ.

Δεν θα σου αρνηθώ όμως πως με πονάει, γιατί πριν λίγο καιρό είχα αξία, μου έδινες λάμψη, λόγο που ζω και τώρα έμεινα μισός άνθρωπος, ένα τίποτα.

Νιώθω άδεια, έχω ένα μεγάλο κενό μέσα μου που τίποτα δεν μπορεί να το γεμίσει, ποτέ δεν θα γίνω όπως πριν, ποτέ δεν θα γίνω καλά και το ξέρω, εύχομαι μονάχα να με θυμάσαι, να θυμάσαι πως τα βράδια ερχόμουν σιγά σιγά μονάχα για να σε δω. Ποτέ δεν είπαμε κουβέντα, μονάχα με την σιωπή και την καρδιά ξέραμε τι ακριβός θέλαμε να πούμε. 

Το τέλος έφτανε για αυτό την τελευταία φορά που έφευγες σε κοίταξα από το παράθυρο και άρχισα να κλαίω ασταμάτητα, τότε με κοίταξες και μου είπες να προσέχω. Από τότε μόνο στα όνειρα μου μπορώ να σε αγγίξω.

Κανείς δεν έμαθε πως αγάπησα,κανείς δεν έμαθε πως σε αγάπησα!♥