Το ήξερα πως θα γυρνούσες.Το ήξερα πως δεν θα αργούσες.
Σε κοιτούσα απελπισμένα και ήλπιζα να μην φύγεις και ας ήξερα πως θα σε αντικρίσω πάλι μόλις πέσει ο ήλιος. Και τώρα είσαι και πάλι εδώ μαύρη μου νύχτα. Και τώρα ακούω μονάχα τον αέρα που φυσά και κουνάνε τα φύλα των δέντρων.
Ξαπλώνω και πάλι στα κρύα μου σεντόνια από την προηγούμενη νύχτα και χαζεύω των τοίχο με τις αφίσες και τις ζωγραφιές. Βλέπω μια λάμψη, το βλέμμα μου τρέχει και αντικρίζω αυτή την ασπρόμαυρη ζωγραφιά..αυτή που δεν έχει χρώμα και όμως φωτίζει περισσότερο από κάθε άλλο. Ακούω κάτι, μα μήπως είναι ιδέα μου? μα ακόμα είναι εδώ, το ακούω κάθε λεπτό και πιο έντονα. Χτύπους καρδιάς, που με οδηγούν σε αυτή την ζωγραφιά και πάλι. Το κοιτάω ασταμάτητα, δεν μπορώ να σταματήσω, είναι σαν να περιμένω κάτι όμορφο απόψε. Ώσπου κάποια στιγμή, άρχισε να δημιουργήτε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου χωρίς να ξέρω γιατί, δεν το εμπόδισα, δεν ήθελα να χαθεί αυτή η στιγμή.
Το ξέρω ήσουν εσύ, με καληνύχτισες ακόμα και από εκεί που βρίσκεσαι. Μακριά-κοντά. Για σένα δεν έχει καμία σημασία,απλά μου χάρισες μια ακόμα σπίθα και απόψε. Κάθε βράδυ παίρνω και από μια, στο τέλος θα τις ενώσουμε όλες μαζί και θα έχουμε το πιο αληθινό όνειρο που απέμεινε από τότε που μπήκε το μίσος στις ζωές των ανθρώπων.
Είναι σαν αυτή την μαγική ζωγραφιά που μου χάρισες, άρχισε σαν ένα άδειο χαρτί και σιγά-σιγά έγινε ένας λόγος που θα με κάνει να χαμογελάω για όλη μου την ζωή. Βραδιές και μέρες, θα μου θυμίζει εσένα. Αυτό θέλω,να σε θυμάμαι, ακόμα και αν διαγραφτούν όλες οι σκηνές μας από την μνήμη,κάθε φορά που θα αντικρίζω πράγματα δικά σου και θα χαμογελάω θα ξέρω πως όποιος μου τα χάρισε ήταν σημαντικός για μένα και έτσι θα συνεχίσω να σαγαπώ ακόμα και αν χρειαστεί να σε ξανά ερωτευτώ, να ξανά γεννηθώ..
Τόσα χρόνια περίμενα να γίνει αυτό, να έχω κάτι διαφορετικό κάθε μου λεπτό. Ο κόσμος έγινε ψυχρός και ήταν όντος απίστευτο να το βρω εδώ. Τόσα χρόνια περίμενα να βρω το νόημα που στέκομαι εδώ, αναρωτιόμουν πια υπόσχεση θα ακολουθώ, μα τώρα που την βρήκα θα την τηρώ. Θα μαι δικιά σου ότι και να γίνει,ανήκω σε σένα|29|.
Σε κοιτούσα απελπισμένα και ήλπιζα να μην φύγεις και ας ήξερα πως θα σε αντικρίσω πάλι μόλις πέσει ο ήλιος. Και τώρα είσαι και πάλι εδώ μαύρη μου νύχτα. Και τώρα ακούω μονάχα τον αέρα που φυσά και κουνάνε τα φύλα των δέντρων.
Ξαπλώνω και πάλι στα κρύα μου σεντόνια από την προηγούμενη νύχτα και χαζεύω των τοίχο με τις αφίσες και τις ζωγραφιές. Βλέπω μια λάμψη, το βλέμμα μου τρέχει και αντικρίζω αυτή την ασπρόμαυρη ζωγραφιά..αυτή που δεν έχει χρώμα και όμως φωτίζει περισσότερο από κάθε άλλο. Ακούω κάτι, μα μήπως είναι ιδέα μου? μα ακόμα είναι εδώ, το ακούω κάθε λεπτό και πιο έντονα. Χτύπους καρδιάς, που με οδηγούν σε αυτή την ζωγραφιά και πάλι. Το κοιτάω ασταμάτητα, δεν μπορώ να σταματήσω, είναι σαν να περιμένω κάτι όμορφο απόψε. Ώσπου κάποια στιγμή, άρχισε να δημιουργήτε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο μου χωρίς να ξέρω γιατί, δεν το εμπόδισα, δεν ήθελα να χαθεί αυτή η στιγμή.
Το ξέρω ήσουν εσύ, με καληνύχτισες ακόμα και από εκεί που βρίσκεσαι. Μακριά-κοντά. Για σένα δεν έχει καμία σημασία,απλά μου χάρισες μια ακόμα σπίθα και απόψε. Κάθε βράδυ παίρνω και από μια, στο τέλος θα τις ενώσουμε όλες μαζί και θα έχουμε το πιο αληθινό όνειρο που απέμεινε από τότε που μπήκε το μίσος στις ζωές των ανθρώπων.
Είναι σαν αυτή την μαγική ζωγραφιά που μου χάρισες, άρχισε σαν ένα άδειο χαρτί και σιγά-σιγά έγινε ένας λόγος που θα με κάνει να χαμογελάω για όλη μου την ζωή. Βραδιές και μέρες, θα μου θυμίζει εσένα. Αυτό θέλω,να σε θυμάμαι, ακόμα και αν διαγραφτούν όλες οι σκηνές μας από την μνήμη,κάθε φορά που θα αντικρίζω πράγματα δικά σου και θα χαμογελάω θα ξέρω πως όποιος μου τα χάρισε ήταν σημαντικός για μένα και έτσι θα συνεχίσω να σαγαπώ ακόμα και αν χρειαστεί να σε ξανά ερωτευτώ, να ξανά γεννηθώ..
Τόσα χρόνια περίμενα να γίνει αυτό, να έχω κάτι διαφορετικό κάθε μου λεπτό. Ο κόσμος έγινε ψυχρός και ήταν όντος απίστευτο να το βρω εδώ. Τόσα χρόνια περίμενα να βρω το νόημα που στέκομαι εδώ, αναρωτιόμουν πια υπόσχεση θα ακολουθώ, μα τώρα που την βρήκα θα την τηρώ. Θα μαι δικιά σου ότι και να γίνει,ανήκω σε σένα|29|.
