*23

Ο σφυγμός του χεριού σου μου έδειξε τις αδυναμίες σου,τους φόβους σου,τις ανάγκες τις οποίες πολεμάς και πνίγεις μέσα σου κάθε μέρα. Τις κρύβεις από όλους, προσπαθείς να τα αντιμετωπίσεις όλα μόνος. Αυτό σε πιέζει και ξεσπάς κάποιες στιγμές. Οι περιπτώσεις και οι δικαιολογίες είναι αφορμές.

Σε πρόδωσαν τα μάτια σου,το άγγιγμα σου. Δεν μπόρεσες να μου κρυφτείς..δεν μπόρεσες να με ξεγελάσεις,και ας μετά το μετάνιωσες που δεν προσπάθησες αρκετά,και ας κράτησε μόνο μια στιγμή. Μαζί μου ήσουν αληθινός,όχι απλά ειλικρινής το οποίο στο αναγνωρίζουν όλοι. Δεν μπορεί να το αμφισβήτηση κανείς,είναι το όπλο σου. Όμως τι σημασία έχει αν δεν ξέρεις να το χρησιμοποιείς; Τι σημασία έχει το ότι δείχνεις δυνατός πάντα ενώ υπάρχουν στιγμές που δεν αληθεύει; Συγκρούεται με την ειλικρίνεια και σε παγιδεύουν τα ανάμικτα συναισθήματα. 

Δεν είναι απαραίτητο να μιλήσεις ,τον βρήκες τον τρόπο μέσα από την σιωπή το προηγούμενο βράδυ. Απλά κοίτα βαθιά στα μάτια του κόσμου και θα νιώσουν,κοίτα πόσοι σε νοιάζονται. Και αν δεν έχεις την υπομονή για αυτό και δεν μπορέσεις ξανά, απλά τρέξε στην αγκαλιά τους,μην διστάσεις.  Όλα μετά θα ναι καλύτερα,στο υπόσχομαι. Μην τα προσπερνάς όσα σε βασανίζουν, να τα ξεπερνάς. Μπορείς.

Βρισκόμουν με έναν άνθρωπο που σου έμοιαζε πολύ αλλά έδειχνε τόσο διαφορετικός, ήταν η άλλη σου πλευρά. Η πλευρά που επιλέγεις να μην δείχνεις, όμως είναι πιο όμορφη. Φοβάσαι..ναι φοβάσαι,ακόμα και αν το αρνηθείς. Για αυτόν τον λόγο κρατάς μια απομακρυσμένη στάση. Γιατί όλοι όταν φοβόμαστε κάτι το αποφεύγουμε και δείχνουμε αδιαφορία μπροστά σε άλλα πρόσωπα. Έτσι είναι οι άνθρωποι,έτσι είναι η μάζα..νομίζω όμως πως είσαι μια από τις εξαιρέσεις,είσαι διαφορετικός, με βάση όσα μου έχεις δείξει,τα οποία πιστεύω..σε πιστεύω. Τότε που είναι η διαφορά σου,σε αυτή την περίπτωση; Ελπίζω να την δω κάποια στιγμή. Όπως είδα άλλα πράγματα με τον χρόνο.

Αποκοιμήθηκε δίπλα μου σαν μικρό παιδί το οποίο ήταν κουρασμένο μετά από ένα παιχνίδι στην γειτονιά. Με κρατούσε σαν να μου έλεγε μείνε λίγο ακόμα γιατί μετά θα πρέπει να ξανά σταθώ μόνος μου στα δυο μου πόδια,γιατί τώρα δεν με παρεξηγούν,θα μπορώ να κρυφτώ πάλι από τον πληθυσμό.

Ο τρόπος που με κοιτούσες μου έδωσε το κλειδί να δω το χάος μέσα σου, που παρουσιάζεις σαν παράδεισο. Μπόρεσα να καταλάβω τον τρόπο που σκέφτεσαι,μπόρεσα να δω τα στίγματα που σου έχουν αφήσει παλιότερα γεγονότα που προσπαθείς να επουλώσεις αλλά σε επηρεάζουν, και το σημαντικότερο τι είδος άνθρωπος είσαι. Για αυτό απλά χαμογελούσα όσο σε κοιτούσα:)