Only you.

Μια ασπρόμαυρη εικόνα..που της πήραν τα χρώματα. 

Ένα όμορφο πρόσωπο, που του πήραν το χαμόγελο.

Γιατί ότι δίνει η ζωή το παίρνει πίσω; Δεν είναι ωραίο να χάνεις αυτά που έχεις.

Άμα είναι όλα έτσι,τίποτα δεν θέλω. Μονάχα να βυθιστώ στις σκέψεις μόνη. Μόνη στη σιωπή.

Απέμειναν άψυχα αντικείμενα να χαϊδεύω σαν μικρό παιδί, όμως μέσα από αυτά κρύβονται πράγματα αληθινά από την ψυχή.  

Και τώρα; ο κόσμος περιμένει να βρω δύναμη να συνεχίσω την διαδρομή μου. Και εγώ πρέπει να τους ικανοποιήσω λέγοντας πως όλα πάνε καλά..μονάχα εγώ ξέρω όμως πότε είμαι καλά. Και αυτά τα λόγια που λένε πως θα έρθουν καλύτερα και άλλα..είναι μια γενική κουβέντα για όλα. 

Κανείς δεν καταλαβαίνει..και έτσι δεν σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα αλλά χειρότερα. Θέλω τα παλιά να τα ξανά κάνω παρόν. Είμαι όμως τόσο αδύναμη, δεν τα κατάφερα..δεν τα κατάφερα..δεν.. Δεν έχω δύναμη να ψιθυρίσω καν όσα θέλω..το θάρρος χάθηκε και ένας κόμπος στον λαιμό με πνίγει όλο και περισσότερο..

Δεν μπορώ να ακουστώ πια στον κόσμο,όμως εγώ ακούω το χάος που γίνεται μέσα μου..οι επιθυμίες που κραυγάζουν,οι τύψεις που με κράζουν και τα δάκρυα που εμφανίζονται να μου θυμίσουν την διαφορά από την μια στιγμή στην άλλη ..
Αρνούμαι ότι κλαίω..δεν θέλω να ξέρεις..φοβάμαι να μοιραστώ ακόμα και αυτό μαζί σου πια,κρύβομαι. Ή μάλλον θέλω να πιστεύω πως κρύβομαι για να νιώθω πιο ασφαλείς..μόνη μου πρέπει τώρα να προστατέψω τον εαυτό μου..και έχω ξεχάσει τον τρόπο.

Kλείσε τα μάτια και χαμογέλα..μήπως χαρώ και εγώ λίγο μέσα από αυτό. Κάντο.

"Help me  find a way to breath"
Only you can bring me back to life.
Only you can put me into right.
Tell me when i can breathe again. 

Υ.Σ. Η φράση που βρίσκετε σε (") είναι από τον Κώστα Καραπαναγιώτη.
Ευχαριστώ για όλα βρε ψυχή.