Το αγόρι της αγοράς

Μόλις ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου να με ταρακουνάει στης 6 το πρωί, ήταν η ξαδέρφη μου που της είχα πει να με ξυπνήσει για να πάμε να βοηθήσουμε την μαμά της να πουλήσουμε αχλάδια. Ήταν και άλλοι εκεί, ανάμεσα σε αυτούς το μικρό αγοράκι, στεκόταν εκεί μόνος του..χωρίς γονείς και περίμενε πελάτες να πουλήσει όλα όσα είχε φέρει. Απλά παρατηρούσα τον κόσμο,το μέρος.. μέχρι που κάποια στιγμή άκουσα μια φωνή,μια δυνατή φωνή γυναίκας γεμάτο θυμό να φωνάζει στο μικρό αγοράκι..
-"Εγώ και η άλλη κυρία  πουλάμε 1 ευρό το κιλό μπάμιες εσύ γιατί 80 λεπτά? Χαλάς την αγορά! Κακομαθημένο! Έρχονται σε σένα τώρα..κλέβεις πελάτες!"
Έλεγε αυτά τα λόγια παίρνοντας τα πράγματα του αγοριού και σπρώχνοντας πιο πέρα,μακριά της..στην αρχή το αγοράκι δεν μιλούσε, όλος ο κόσμος στεκόταν εκεί παγωμένοι από το σκηνικό, πετάγεται ένας άντρας που δούλευε εκεί.."ότι θέλει θα κάνει.." τότε ο μικρός πήρε θάρρος και είπε με ψηλό τόνο "δικά μου είναι, όσο θέλω θα τα πουλάω.." η κακιά γυναίκα τον κοίταξε με οργή και του είπε να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του αλλιώς θα τον χτύπαγε..ο άντρας που του έδωσε δύναμη να μιλήσει, τον βοήθησε και τα πούλησε όλα το μικρό αγοράκι της αγοράς, γεμάτος χαρά που δεν θα ξανά κουβαλούσε πράγματα προς το σπίτι μόνος του και έχοντας χρήματα..πήγε και πήρε ένα παγωτό για τον καλό κύριο:)
Το αγοράκι πήγε σπίτι του νωρίτερα και ευτυχισμένος, ενώ η κακιά γυναίκα έκατσε πιο αργά και δεν τα πούλησε όλα..και το μόνο που κατάφερε είναι να δείξει το αληθινό άσχημο πρόσωπο της! ..Και κάπως έτσι παρατηρώντας το αγόρι που δούλευε κάθε μέρα σε αυτή την αγορά για το ψωμί του..αισθάνθηκα τυχερή αλλά και λύπη γιατί αυτό το αγοράκι έχει ζήσει κάτι διαφορετικό αλλά και σκληρό. Ένα αγοράκι πολύ πιο μικρό μου..που θα ήθελε τέτοια ώρα να κοιμάται,να βλέπει παιδικά,να παίζει..η ζωή τον κάνει να ωριμάσει πριν την ώρα του. Αυτός είναι άντρας! Για μένα είναι το μικρό αντράκι της αγοράς..ελπίζω να σε ξανά δω..αν όχι,εύχομαι να περνάς καλά και να έχεις καλές δουλειές! Ρ*
Υ.Γ. Συνάντησα και μια άλλη περίπτωση με άλλο παιδί 13 χρονών.."Δεν μπορώ να έρθω μαζί σου θάλασσα γιατί πρέπει να πάω στα χωράφια να φροντίσω τα ζώα της οικογένειας" το άκουσα και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου,μιας και αυτόν τον γνωρίζω..τελικά πήγε,ξέρεις γιατί? γιατί το άξιζε. Του έδωσε ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο,και χάρηκα και εγώ μαζί του.