μάχη

Και όπως έφευγες απόμεινε μονάχα η σκόνη και η μυρωδιά σου. Σκόνη στα αντικείμενα που άγγιζες,σκόνη στις ξεσκονισμένες αναμνήσεις μας, στις φωτογραφίες του μυαλού μας..
Μυρωδιά στα ρούχα που φορούσες,στα σεντόνια που ξενυχτούσες..λείπεις τα βράδια που με παρηγορούσες. Και όσο σκέφτομαι πως δεν σε αφήνουν να πετάξεις από το κελί αυτό,να ανταμώσουμε τα δυο,είσαι ήρωας..ο ήρωας μου. Και αν σπάσεις τα φτερά σου στην προσπάθεια,από την μάχη αυτή να μην ανησυχείς,να μην φοβάσαι πως θα φύγω μακριά σου όταν πια οι δρόμοι θα είναι ελεύθεροι. Θα μείνω εκεί,μαζί σου..να ζήσω την ελευθερία της ψυχής. Διψάω, διψάω για ζωή.
Με κρατάς, στην χούφτα σου μέσα με κρατάς. Ανοίγεις τις παλάμες σου να με κοιτάξεις και φοβάσαι πως θα με χάσεις,πως τώρα που έχω την ευκαιρία.. τα λόγια που είπα κάποτε τα ξέχασα.
Σε κοιτάζω με θαυμασμό, γονατίζω στα δυο σου χέρια σαν ευχαριστώ. Μένω καθισμένη σκίζοντας και τα δικά μου φτερά. Μου φωνάζεις, με φυσάς. Πέφτω και χαμογελώ. Πλησιάζω στο αφτί σου να σου εξομολογηθώ.."τώρα πετάω πιο ψηλά" 
Γυρίζεις το κεφάλι σου ξαφνικά,δακρύζεις τάχα κρυφά..γύρεις το κεφάλι σου στην ποδιά μου αργότερα και κλείνεις τα μάτια σου σφιχτά. Είσαι αδύναμος..κουράστηκες αρκετά,πολέμησες σκληρά. Θα σε φροντίσω, και όταν πια δυναμώσεις θα σε ακολουθήσω..για μια ακόμη μάχη. Αυτή την φορά πολεμώντας με τις δυνάμεις μας..ότι πιο δυνατό υπάρχει. Θα τα καταφέρουμε,όσο δύσκολο μονοπάτι συναντήσουμε, όσα θηρία μας χτυπήσουνε. Μαζί εμείς θα τα καταφέρουμε.