Δεν κατάλαβα πως με βαστούσαν τα πόδια μου εκείνο το βράδυ,αφού είχαν κοπεί όπως τα φτερά μου που ετοίμαζα τόσο καιρό ώστε να αντέξουν και να μπορέσουν να πετάξουν μακριά και ψηλά.
Έμεινε μια ευθεία γραμμή και κάποιες σκουριασμένες ταμπέλες στο δρόμο που με οδηγούσαν στα ίδια και ίδια μέρη. Ήταν τόσο συνηθισμένη αυτή η διαδρομή που θα μπορούσα να την κάνω με τα μάτια μου κλειστά..η μόνη διαφορά ήταν ότι τότε ήμουν μόνη μου. Αρχικά δεν είχα υπολογίσει σε αυτή την διαφορά τόσο,μα όσες πιο πολλές φορές περπατούσα μόνη τόσο πιο πολύ μου έλειπε το παρελθόν. Κάθε φορά μου ήταν όλο και πιο δύσκολο,τόσο που κάποιες φορές επαναλάμβανα τις συζητήσεις μας ξανά και ξανά μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου.
Άρχισα να κάθομαι στα πεζοδρόμια αργότερα και να σε περιμένω. Ήξερα ότι δεν θα ερχόσουν ποτέ,απλά ήθελα να ελπίζω και να φαντάζομαι τον τρόπο που θα ερχόσουν και θα μου μιλούσες. Μετά από κάποια λεπτά σηκωνόμουν και έλεγα πόσο ανόητη είμαι,αφού και να ήθελες να έρθεις δεν ήξερες που βρισκόμουν.. Ίσως απλά είχα ανάγκη αυτά τα λίγα λεπτά να τα ξοδεύω έτσι,έτσι όπως μου είχες μάθει,ελπίζοντας..γιατί όπως έλεγες,τίποτα δεν είναι απίθανο.
Προσπαθούσα να αποφεύγω την διαδρομή από εκείνον τον δρόμο που ήταν γεμάτο αναμνήσεις,έκανα στροφές σε στενά που δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν,όμως πάντα με κάποιον ανεξήγητο τρόπο κατέληγα εκεί πάλι. Ένιωθα πως δεν μπορώ να προχωρήσω βήμα μόνη μου στην ζωή, και ας έκανα εκατό κάθε μέρα..Ήταν ότι έλειπε κάτι πολύ σημαντικό που χωρίς αυτό απλά δεν γινόταν,και ας νόμιζα πως ήμουν πιο δυνατή από αυτό. Τότε ήταν που κατάλαβα πως ο άνθρωπος δεν χρειάζεται φαΐ και νερό μόνο για να ζήσει..γιατί "ζω" δεν σημαίνει αναπνέω,αλλά υπάρχω..έχω μια θέση στην δική μου την ζωή πρώτον και μετά των άλλων.
Είναι στιγμές μπερδεμένες που δεν πρέπει να βιαζόμαστε,είναι θολά όλα μέσα μας..όμως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι λίγη υπομονή..θα σταματήσει η βροχή. Δεν έχουμε κάθε μέρα καλό καιρό..
Και όταν επιστρέψει ο ήλιος θα ξανά νιώσεις δύναμη και ελπίδες να γεμίζουν τις μίζερες ευχές που ο ίδιος επέλεξες και πέταξες σε σκοτεινές γωνίες,επειδή δεν μπόρεσες να παλέψεις.
Λυπάμαι τους ανθρώπους που τα παρατάνε, και δεν θέλω να λυπηθώ τον εαυτό μου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου