το ρολόι της ζωής

~Σαν κερί. Σαν να λιώνει σιγά σιγά, σαν να σβήνει η φωτιά. Έτσι χάνονται οι άνθρωποι που μας κρατούσαν συντροφιά. Ξέρουμε πως ήταν εκεί για μια στιγμή, πως είχε μια διαδικασία να φτάσουν μέχρι εκεί, με καθορισμένο το τέλος και στα δυο, ο αντίστροφος χρόνος πάντα είναι εδώ.
Είναι σαν να μας κυβερνά ένα μεγάλο ρολόι από την πρώτη μας ανάσα μέχρι να τελειώσει ο κύκλος. Το περίεργο είναι πως όσο και αν λέμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και εκτός που κανείς δεν το θυμάται στην καθημερινότητα του, και δεν κουβαλάμε τα ίδια ρολόγια..
Για άλλους ο χρόνος περιστρέφετε στο τέρμα γρήγορα,για άλλους αργά..ο καθένας σαν να έχει την στάση του, μόνο που κανείς δεν μπορεί να επιλέξει εκείνη που θέλει, όπως το κερί εξαρτάται από το πόσο θα το χρησιμοποιήσουμε για να τελειώσει έτσι και εμείς εξαρτιόμαστε από άλλα πράγματα..που κανείς δεν ξέρει ποιος τα καθορίζει, ναι εντάξει υπάρχει μια άποψη του "θεού" μα δεν γίνετε να πιστεύουμε όλοι ότι μας λένε..άραγε θα σιγουρευτούμε ποτέ πια δύναμη μας κυριαρχεί?
άραγε είμαστε ίσοι? εγώ πιστεύω πως όχι, όλοι είμαστε άνθρωποι ναι το δέχομαι,αλλά όχι ίσοι..ο καθένας αξίζει διαφορετικά πράγματα από την ζωή,άλλος περισσότερα άλλος λιγότερα κι όμως όλοι παλεύουμε για ένα σκοπό,για το καλύτερο. Το οποίο "καλύτερο" δεν είναι ίδιο για όλους.


~Μην ζητήσεις ποτέ κάτι αν πραγματικά δεν το θες, όλα σε αυτή την ζωή μοιράζονται και ίσως να υπάρχει ένας αριθμός μέχρι να τελειώσει ο κύκλος σου,επέλεξε σωστά αλλιώς τα όνειρα θα μείνουν για πάντα φυλακισμένα στο απέραντο μακρινό συννεφάκι.
Και ένα μικρό μυστικό, αν δεν πιστέψεις εσύ στα όνειρα σου δεν θα μπορέσεις να ταξιδέψεις κανέναν σε αυτά, ελπίζω μέχρι το τέλος του κύκλου του ρολογιού σε όσους διάβασαν αυτό το άρθρο εύχομαι να πραγματοποιήσουν όλα τα όνειρα τους!