Η επιστολή στο σχολείο.

Μια ακόμη συνηθισμένη μέρα στο σχολείο είπα και αναστέναξα. Ίσως να βιάστηκα να μιλήσω, ίσως απλά δεν ήθελα να χαλάσει ο γλυκός ύπνος μου για κάτι βαρετό, όμως ήταν όμορφα. 
Είχαμε χωριστεί σε ομάδες, όπου εγώ είμαι με δυο αγόρια. Ο καθένας έπρεπε να γράψει μια επιστολή, έπεσε στα χέρια μου να γράψω αυτή την επιστολή για την εφηβεία, στους γονείς μου. Έπρεπε να παρουσιάσω τον εαυτό μου μέσα από μια επιστολή. Σκέφτηκα για λίγα λεπτά, και άρχισα και έγραφα ασταμάτητα όσα ήθελα να τους πω. 


"Αγαπητοί μου γονείς,θα ήθελα να σας μιλήσω για μένα. Αν θέλετε να με γνωρίσετε πραγματικά διαβάστε αυτό το γράμμα. 
Η αλήθεια είναι πως βρίσκομαι σε μια ηλικία λίγο δύσκολη και μεταξύ μας δεν έχουμε τις καλύτερες σχέσεις,δεν ξέρω αν φταίει επειδή δεν ξέρετε πως να με αντιμετωπίσετε ή φαίρομαι εγώ περίεργα. Ίσως να είναι και τα δυο, για αυτό να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα. Έχω ανάγκη όμως για ελευθερία, εννοείτε με κάποια όρια, ξέρετε πως είμαι ειλικρινείς και κρατάω τις υποσχέσεις μου, όμως νιώθω πως πάλι δεν με εμπιστεύεστε,δεν καταλαβαίνω τον λόγο, ίσως επειδή βλέπετε τα λάθει μου πιο καθαρά, ίσως όμως επειδή εσείς δεν έχετε βρεθεί μπροστά σε τόσα διλήμματα. 
Η σχέση μου με τους γύρω μου είναι πολύ καλή, ειδικά με τους φίλους μου,με θεωρούν έμπιστο άτομο, δίκαια και καλή στις συμβουλές. Ξέρουν πως ότι χρειαστούν με χαρά να βοηθήσω, αρκεί να μην μπερδέψουν την φιλία με την εκμετάλλευση. Επίσης πως ποτέ δεν θα τους πρόδηδα ,γιατί δεν το θεωρώ σωστό και επίσης δεν κάνω ότι δεν μ'αρέσει να μου κάνουν.Ίσως να μην το έχω καταφέρει κάποιες φορές και να στεναχωρώ άτομα όπως εσάς, όμως το κάνω άθελα μου.
Όσο για την σχέση μου με τους καθηγητές και με τους ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά,προσπαθώ να είμαι διακριτικιά και δείχνω σεβασμό [*όσο και να μου σπάσουν τα νεύρα].
Κάποιες φορές όμως είμαι εγωίστρια,συνήθως όταν παίρνω γρήγορες αποφάσεις ή δίνω γρήγορη απάντηση, όταν το ξανασκέφτομαι όμως,βλέπω και από άλλες πλευρές το θέμα και τις περισσότερες φορές κατηγορώ τον εαυτό μου που έκανα λάθος.
Όταν με απογοητεύουν, συν χορώ εύκολα, εξαρτάται φυσικά από ότι μου κάνουν, όμως μου είναι δύσκολο να κρατήσω κακία σε άτομο. [*Μερικές φορές όμως πρέπει] Άνθρωποι είμαστε,λάθει κάνουμε. Αν μου δείξουν ειδικά πως μετάνιωσαν, με λυγίζουν,απλά δεν το δείχνω πολύ γιατί δεν θέλω να γίνω στόχος εκμετάλλευσης, γιατί όσο να'ναι η ζωή κρύβει πολλά άσχημα πράγματα και πρέπει να προστατεύουμε τους εαυτούς μας μόνοι μας, να μην εξαρτιέσαι από κανέναν, γιατί δίνεις το δικαίωμα να κάνει ο άλλος ότι θέλει την ζωή σου, και ρισκάρεις να στην καταστρέψει, για αυτό και όλα έχουν όρια, η γνώμη σου,τα όνειρα σου είναι αυτά που πρέπει να υπάρχουν απαραίτητα στην ζωή σου, για να την αποκαλείς δικιά σου. 
Βλέπω γύρω μου καθημερινά ανθρώπους, οι περισσότεροι δεν νοιάζονται για τα όνειρα των άλλων, μόνο για τους εαυτούς τους, κοιτάνε το συμφέρων τους και κάνουν πράγματα που ίσως σε εμποδίσουν να είσαι καλά και να ελπίζεις για το μέλλον σου.
Πιστεύω πως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, έχουν ανάγκη για όνειρα και δύναμη ώστε να μπορέσουν να κάνουν κάτι για να τα πραγματοποιήσουν. Πιστεύω πως έχουμε ανάγκη και από στήριξη των γονέων, όμως διστάζουμε γιατί φοβόμαστε πως αντί να μας βοηθήσουν θα μας κατηγορήσουν και θα βρουν κάτι πάλι για να μας βγάλουν λάθος σε ότι κάνουμε. 
Αυτό δεν αρέσει σε κανέναν μας,έχουμε ανάγκη από αισιοδοξία,από άτομα που μας ακούνε, για αυτό βασιζόμαστε περισσότερο στους φίλους μας.
Πολλές φορές νιώθουμε και πάλι μόνοι, γιατί δεν σημαίνει πως επειδή κυκλοφορεί κόσμος δίπλα μας, είναι και κοντά μας. Πιστεύω πως αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να ξέρει κάθε γονιός, αν αλλάξει στάση αντιμετώπισης θα αλλάξουν και τα παιδιά, είναι μέχρι να σε εμπιστευτούν, μετά τους κερδίζεις και έτσι οι σχέσεις καλυτερεύουν. 
                      Με αγάπη,
                                  η κόρη σας Ασημίνα."


Μετά που τελείωσα και το διάβασα στην τάξη με την σειρά μου, άκουσα όμορφα σχόλια, αυτό όμως που κράτησα ήταν ένα χαμόγελο που μου χάρισε ένας φίλος μόλις τελείωσα. Αυτό με ευχαρίστησε πραγματικά. Αργότερα που γύρισα σπίτι μου ζήτησε η μαμά μου να της το διαβάσω, το διάβασα και έμεινε σιωπηλή. Δεν ήθελα να πει κάτι, απλά να καταλάβει. Ίσως από εδώ και πέρα τα πράγματα καλυτερέψουν, ελπίζω:)!