κατάσταση:)

Ένας σοφός άντρας κάθισε και είπε σε ένα κοινό ένα αστείο,όλοι πέθαναν στα γέλια,μετά από λίγο τους είπε το ίδιο αστείο,αυτή την φορά γέλασαν λιγότεροι,το έλεγε ξανά και ξανά μέχρι που κανείς δεν γελούσε. Τότε χαμογέλασε και είπε:"Δεν μπορείτε να γελάσετε με το ίδιο αστείο ξανά και ξανά,αλλά γιατί κλαίτε για το ίδιο 'πράγμα' συνέχεια?"

Με αφορμή αυτή την κατάσταση που είδα στο facebook από την Olya Morgan,θα ήθελα να μιλήσω αυτή την φορά. Η αλήθεια είναι πως με έβαλε σε σκέψεις για λίγα λεπτά. Αργότερα σκέφτηκα πιθανούς λόγους,χωρίς όμως να στηρίζουν την αλήθεια. 

Ίσως γιατί ο πόνος τα τελευταία χρόνια αν όχι όλα, έχει κυριαρχήσει παντού. Σε κάθε άνθρωπο. Όλοι μας την έχουμε νιώσει αυτή την αίσθηση. Και ξέρετε τι? κάθε φορά που νιώθουμε ξανά και ξανά αυτό το άσχημο πράγμα, δύσκολα και σπάνια μας κάνει ένα αστείο να βρούμε την χαρά και πάλι. Ενώ αντίστροφα, κάθε φορά που είμαστε  καλά, μόλις γίνει κάτι χάνετε όλη η χαρά, την πνίγει ο πόνος. Όμως δεν φταίει κανείς παρά μόνο εμείς οι ίδιοι. Εμείς αφήνουμε τον πόνο να μπει πιο βαθιά στην ζωή μας οποιαδήποτε στιγμή, έτσι σταματάμε να ζούμε. 

Δέχομαι πως όλοι μας έχουμε κάποιες δύσκολες στιγμές που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι να το αλλάξουμε, και αυτό μας κάνει χειρότερα, το ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Κι όμως ακόμα και τότε μπορούμε, να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε καθαρά,ακόμα και από ένα μικρό παιδί που χαμογελάει, μπορείς να βρεις την δύναμη.

Δεν λέω πως δεν μπορούμε και εμείς μια μέρα να ήμαστε χάλια. Είναι ένα κομμάτι ζωής και αυτό. Όμως όσο λιγότερο χάνεις χρόνο με το να είσαι ψυχολογικά σκατά, τόσο το καλύτερο για σένα. Τελικά μήπως ο πόνος είναι πιο δυνατό συναίσθημα από την χαρά? ..ποιος νοιάζεται? 

Εγώ όχι, γιατί πιστεύω πως εμείς καθορίζουμε την δύναμη που θέλουμε στο καθένα. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, ζουν διαφορετικά πράγματα, για κάποιους έχει σημασία περισσότερο το ένα, και για άλλους το άλλο. Είναι σαν τον πλούσιο και τον φτωχό,μα ακόμα και τότε εμείς το καθορίζουμε. Ο πλούσιος δίνει αξία και νοιάζεται για τα χρήματα και αποκαλεί κάποιον που δεν έχει όσο αυτόν φτωχό,και ο φτωχός αποκαλεί εκείνον με τα χρήματα φτωχό, γιατί το μόνο που έχει είναι αυτό,χρήματα. Τελικά ποιος στα αλήθεια είναι φτωχός και ποιος πλούσιος? ο καθένας το βλέπει αλλιώς, όπως ανάφερα σε αυτό το παράδειγμά. 
Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι τι πιστεύουμε, αλλά γιατί το πιστεύουμε. Και το μεγαλύτερο λάθος που έχω συναντήσει στην ζωή πάνω σε αυτό είναι ότι ο ένας πιστεύει κάτι γιατί το πιστεύουν και οι άλλοι. (Και μετά σου λένε δικιά μου είναι η ζωή). Την ζωή δεν στην χαρίζουν, ένα βήμα για να ξεκινήσεις σου δίνουν από εκεί και πέρα στο χέρι σου είναι αν θες να την κατακτήσεις και να την κάνεις δικιά σου, ή να την αφήσεις στα χέρια οποιαδήποτε.  Μην τα περιμένεις όμως όλα έτοιμα, διάλεξε τα άτομα που πραγματικά θες δίπλα σου, και πάλεψε μαζί τους! Καλή τύχη λοιπόν και υπομονή.
Κλείνοντας και αυτό το άρθρο, θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα, που είναι άσχετο από όλο αυτό το σκέλος του θέματος. 
Θέλω να πω, ποτέ να μην πάψετε να χαμογελάτε, μην ξεχνάτε πως κάποιοι άνθρωποι παίρνουν δύναμη από αυτό, όπως και εσείς από κάποιους. Καλή σας μέρα:)