[Κ*]

Ότι πιο αληθινό είσαι εσύ.

Ίσως κάποιες φορές έχω φερθεί περίεργα, περίεργα για τους ανθρώπους που περνούσαν στην ζωή μου και δεν καταλάβαιναν τίποτα.

Δεν τους ζήτησα να με καταλάβουν, εκείνοι ήθελαν να έρθουν κοντά μου.

Ίσως να τους εμπόδισα εγώ η ίδια σε αυτό, όμως ήξερα πως κανείς δεν θα ένιωθε όπως εμένα,όπως εμάς.

Σε χριζόμουν τόσο χθες το βράδυ, ένιωθα τόσο άδεια που δεν μπορούσα,να σε σφίξω στην αγκαλιά μου για μια στιγμή.

Έδωσα σε έναν άνθρωπο την ευκαιρία να με πάρει αγκαλιά, δέχτηκε η αλήθεια είναι όμως του φάνηκε χαζό, και με την προϋπόθεση να βιαστώ για να μην τίποτα οι άλλοι. 

Τότε για άλλη μια φορά αποδείχτηκε πως καμία δεν θα μοιάσει με την δικιά σου αγκαλιά.

ΚΑΜΙΑ.

Το άφησα, άρχισα να ψάχνω μια αιτία να μου αλλάξει γνώμη, όμως τίποτα, απογοητεύτηκα για άλλη μια φορά..

Γιατί είχα ανάγκη κάτι αληθινό, 

και αυτό θα ήταν μόνο μια αφορμή να μου ανταποδώσει όσα έχω κάνει για εκείνον.

Η αλήθεια είναι πως με πείραξε, με πείραξε που σκέφτηκε τι θα πουν "οι άλλοι",

και δεν σκέφτηκε πως ένιωθα εγώ εκείνη την στιγμή.

Έτσι κάνουν οι περισσότεροι. 

Φαίνεται εύκολο να σου ζητάνε μια αγκαλιά, 

όμως είναι ότι πιο δύσκολο μπορεί να δώσει κανείς,

να δώσει μια αληθινή αγκαλιά, κάτι που δεν θα νοιαστούν για τίποτα, μονάχα να ζήσουν ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που έχουν απομείνει.

Και αυτό τι ήταν? Ήταν ένα παράδειγμα που πολύ αγνοούν, για αυτό ΔΕΝ μπορείτε να έρθετε κοντά μου λοιπόν, γιατί εγώ έχω λίγα άτομα αλλά που μπορούν να με νιώσουν,ενώ εσείς εκεί ακούστε καλά αυτό που θα πω, μπορεί να έχετε πολλά άτομα γύρω σας, αλλά ΠΟΤΕ δεν θα νιώσετε γεμάτοι, γιατί κανείς δεν σας νιώσει πραγματικά.  

*Δεν χρειάζομαι τίποτα από υποχρέωση, μονάχα ότι είναι αληθινό, όπως ΕΣΥ.