Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

φούσκα σαν ένα όνειρο!♥

Η αλήθεια είναι πως όλα τα μικρά παιδιά ή έστω τα περισσότερα έχουμε προσπαθήσει να αγγίξουμε μια φούσκα, μια φούσκα μεγάλη ή μικρή. Φούσκα που έχουμε αναρωτηθεί τι μπορεί να έχει μέσα ή γιατί να είναι έτσι η μορφή της ώστε όταν την αγγίζουμε να σκάει στο ίδιο ακριβός δευτερόλεπτο!?
Φούσκα που έχουμε κυνηγήσει, που δεν μπορέσαμε να φτάσουμε,όμως μερικές φορές νιώθουμε και πάλι χαρούμενοι γιατί προσπαθήσαμε, άλλες τις προλαβαίνουμε πιο γρήγορα και τις σκάμε με το άγγιγμα μας και ξαφνικά εξαφανίζονται. Πάντα μου άρεσαν οι φούσκες. Πάντα η κάθε μια φούσκα είχε κάτι ξεχωριστό, ήταν σαν μικρά όνειρα αποθηκευμένα εκεί μέσα και ένιωθα ασφαλής γιατί πίστευα πως όποιος θα θελήσει να μου κάνει κακό δεν θα μπορούσε, μπορεί να έσκαγε την όμορφη φούσκα μου αλλά δεν θα μου κατάστρεφε κανένα όνειρο μου. Υπήρχαν όνειρα ψηλά, φούσκες που δεν άγγιξα ποτέ και άλλες που με την πρώτη ευκαιρία τις κράτησα κοντά μου, άραγε μέχρι πόσο μακριά να άντεξαν? άραγε να έδωσαν χαρά σε άλλα παιδιά όπως έδωσαν και σε μένα?  "αα μαμά μια φούσκααα!" όπως ταρακουνούσα και εγώ την μαμά μου για να της το πω, το κοίταζα με ένα χαμόγελο στα χείλη μέχρι που δεν μπορούσα ποια να το δω από την απόσταση. Ήταν σαν στολίδι για τον ουρανό, λόγος χαράς και ευτυχίας για τα παιδιά, και τώρα δεν είναι τίποτα. Πίστευα πως όλοι μπορούσαν να δουν τα διαφανές όνειρα που μπορούμε να βάλουμε ο καθένας, εκείνα που φαινόντουσαν αδύνατα να γίνουν πραγματικότητα, εκείνα όμως που είχαν τόση δύναμη. Αναρωτιέμαι μέχρι πότε θα μπορούσα να πιστεύω σε ένα ψέμα, γιατί δεν είναι έτσι, γιατί άρχισαν οι περισσότεροι να γελάνε, όμως δεν με νοιάζει, όσοι ταξίδεψαν μαζί μου είδαν κάτι διαφορετικό.
Μια μέρα με ρώτησαν πως γίνεται να φυλάω τα όνειρα μου σε μια σαπουνάδα, και είπα πως τα μικρά πράγματα ίσως να έχουν μεγαλύτερη αξία από ότι γνωρίζουμε, απλά ψάξε με τον δικό σου πραγματικό τρόπο, άσε με να σε ταξιδέψω και να σου γνωρίσω πράγματα που ίσως δεν είχες δει ποτέ, αφέσου και μην διστάζεις, άσε να κυλήσουν τα πάντα μόνα τους, ξέχνα το φυσιολογικό και γίνε κάτι μοναδικό, πέτα ψηλά και πιάσε τις φούσκες, πιάσε τα όνειρα και μην τα αφήσεις ξανά να φύγουν μακριά. Κλάψε, γέλα, νιώσε, ζήσε μια φορά όπως θες! 
Ποιος είπε πως από την πολύ χαρά δεν έκλαψε κανείς? Ποιος είπε πως μόνο όταν χαμογελάμε είμαστε ευτυχισμένοι? Μονάχα εσύ ξέρεις! Μονάχα εσύ και όσοι είναι μαζί σου, σαν σκιά. Απλά δώσε σημασία και κοίταξε εκείνους που θα λατρέψουν την ζωή σου, και θα τους κάνεις ευτυχισμένους! 
Χαίρομαι που έχω άτομα δίπλα μου που ξέρουν, γιατί κάνουμε πολλά ταξίδια μαζί♥


                                                         Φούσκααααα!♥


http://www.youtube.com/watch?v=1OyGMihmOtE&feature=player_embedded :')

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011

Άγγελος του δρόμου!♥



χωρίς εσένα ένα τίποτα

εσύ είσαι ο άγγελος του δρόμου μου


 
Χαίρομαι που σε συνάντησα στο δικό μου μονοπάτι. Που από τότε που έπεσες εδώ δεν με  έχεις αφήσει. Η ζωή μου ήσουν εσύ, καλός-κακός. Ήσουν το παρελθόν, το παρόν μου και το μέλλον μου.Έμεινε μύθος η ύπαρξη σου, μα εγώ σε βλέπω κάθε βράδυ, κάθε ξημέρωμα. Μια μέρα όμως  δεν εμφανίστηκες ..σε έψαχνα σε όλο το μονοπάτι, ξεπέρασα τα όρια και μπήκα στο δικό σου, εκεί ήταν μια σκιά που έμοιαζε με την δικιά σου, δεν ήταν όμως η δικιά σου το ένιωθα, το ήξερα. Χωρίς να καταλάβω πως και γιατί βρέθηκα σε ένα μέρος που ήθελα να φύγω, βρέθηκα στον πάτο και παρακάτω!
Έψαξα στο τίποτα να βρω τα πάντα.
Ήταν κάποιος εκεί, μες στα μαύρα και κάποια σημεία κόκκινα στα ρούχα του, με ένα τρομακτικό γέλιο με έκανε να φοβάμαι, υπήρχαν γύρο μου φωτιές και εκείνος είχε μεγάλη δύναμη στα χέρια του.
Τον ρώτησα αν θέλει κάτι από μένα και μου είπε  την καρδιά του άγγελου του δρόμου. Εσένα ήθελε μα για να σε πάρει κοντά του έλειπε κάτι, όλα θόλωσαν στο μυαλό μου δεν μπορούσα να καταλάβω  μα ήθελα να μάθω, να μάθω αν είσαι καλά, μα καμία απάντηση τελικά!
Πέρασαν ώρες, εβδομάδες, μήνες, η μαγεία μου με τον χρόνο ξεθώριαζε, αυτό που ήθελε αυτό το άγνωστο τέρας το κατάφερνε σιγά σιγά, όταν θα έπαυες να με αγαπάς τότε θα μπορούσε να είχε εσένα και θα αποτελείωνε εμένα, γιατί θα πέθαινα!
Άρχιζε να κουράζετε ,μα αυτή η ευτυχία στο ύφος του περίμενε ακόμα για το τέλος που επέλεξε εκείνος για εμάς! Μου είχες πει να φύγω μακριά μα δεν σε άκουσα ήθελα να ζήσω όσο γίνεται πιο καλά, και αυτό γίνεται μαζί σου, και ας ο χρόνος με πίεζε, και ας το όνειρο έγινε νωρίς εφιάλτης!
Έφτασε και η στιγμή που δεν ήθελα ποτέ, να μπορούσα να φύγω και να μην μπορώ, γιατί η δυνάμεις τελείωναν γιατί ότι είχα καταστράφηκε, ακόμα και ο τις ανάσες μου πλέον μπορούσες να τις μετρήσεις πολύ εύκολα, ήμουν σχεδόν νεκρή μονάχα τα μάτια να έκλεινα και αυτό ήταν, δεν μπορούσα να τα κρατήσω ούτε αυτά όμως πια και ήταν το λεπτό που είπα "προσπάθησα", εκεί σε είδα τελευταία φορά να σε παίρνει εκείνος μακριά από μένα.
Όλα στο τίποτα, πλέον δεν έμεινα στο πάτο ούτε παρακάτω αλλά στο απόλυτο κενό, γιατί να με άφησες? και τώρα έμειναν τα πως και τα γιατί.
Δεν ήθελα να γλιτώσω από τα όμορφα κοντά σου, γιατί? γιατί σου είχα πει πως όποιος προσπαθήσει να σου κάνει κακό και τα καταφέρει θα μοιραστούμε μαζί τον πόνο. Να πονάς λίγο εσύ και ας πεθαίνω εγώ.
Για αυτό δεν γύρισα στα παλιά έμεινα εκεί μέχρι και σήμερα!
Ναι εδώ είμαι νεκρή και δεν γύρισα στα μονοπάτια ,απλά χάραξα όλα αυτά στον τοίχο με το αίμα του θανάτου μου τα τελευταία λεπτά πριν χαθώ.
Α! μην ξεχάσεις πως ακόμα σε αγαπώ και ας με ξέχασες και έφυγες από εδώ. Περισσότερο με πονάει η παύσει σου που δεν με νοιάζεσαι παρά  όλα όσα έγιναν.
Να προσέχεις μικρέ άγγελε, και να πετάς ψηλά! 

[ίσως να μην το δεις ποτέ μα..]
Σε αγαπώ ακόμα!♥


http://www.youtube.com/watch?v=8ggpc9BdjlY ]







καλημέρα♥

                                                  Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα.


                                           Πριν λίγο ξύπνησα με το φως του ήλιου, 
                                                με το φτερούγισμα ενός πουλιού
                                   και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να γράψω.
                                                         Καταρχάς καλημέρα!
                           Είναι μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα που με το λίγο δροσερό
                                              αεράκι με κάνει να χαμογελάω.
                              Είναι όλα τόσο υπέροχα, ελπίζω τίποτα να μην την χαλάσει.
                                   Χρώματα παντού, λουλούδια που μυρίζουν υπέροχα, 
                              παιδιά που βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους για να τρέξουν
                                στις κούνιες,  στους δρόμους να χαρούν κάθε λεπτό!
                                            Μου αρέσει αυτή η θετική τους ενέργεια!
                               Α! μια πεταλούδα..είχα καιρό να δω, πέτα ψηλά μικρή μου!            
                            Τελικά η ζωή είναι γλυκιά, εξαρτάτε πως εμείς θα την δούμε,
             και αν πάει κάτι στραβά δεν θα αφήσω να μου χαλάσει την μέρα,
                                                               θα το παλέψω.  
                                                 Ξέρω ξέρω, όλα θα πάνε καλά!
                                Γιατί θα κάνω εγώ την μέρα μου όσο γίνεται καλύτερη.
                     Έχω πολλές σκόρπιες σκέψεις και δεν ξέρω τη να πρώτο αναφέρω!
                                       Όπως για τον ουρανό, είναι τόσο καθαρός,
                    νιώθω πως πήρα ένα πινέλο με γαλάζιο χρώμα και τον ζωγράφισα.
                                        Σήμερα μπορώ να πω πως όποιος γελάσει,
                                 θα βγει το χαμόγελο μέσα από όλη του την δύναμη!
                                                       Ευτυχία και αισιοδοξία!
                                             Θέλω σήμερα να ζήσω όσα αγαπώ.
                                             Σκέφτηκα αν δεν υπήρχε το αύριο?
                                Σκέφτομαι πόσους πολλούς λόγους έχω για να είμαι καλά!
                                           Προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ πιο σωστά.
                                    Πόσο ωραίο είναι να κάνεις και άλλους χαρούμενους!
                                                Ελπίζω και μαζί σου κάτι να έκανα!
                                                Έστω με αυτό το αυθόρμητο  άρθρο. 
                  Απλά θυμήσου όμορφες στιγμές, αναμνήσεις και κάνε ότι εσύ θες!
                                                                 Και κάτι ακόμα!
                       Στο χέρι σου είναι όλα, προσπάθησε και κάνε απλά ότι μπορείς,
                                                           με ένα γλυκό χαμόγελο!
                   




Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

όταν δεν είσαι εδώ*

Εντάξει ναι.
 Χωρίς εσένα εδώ, χωρίς την σιωπή σου,χωρίς την αγκαλιά σου που με κάνει να ζήσω όσο γίνεται πιο έντονα τα όνειρα μου, νιώθω ένα τίποτα.
Κανείς δεν καταλαβαίνει,δεν νοιάζεται, μονάχα εσύ. Όλοι πιστεύουν πως είμαι ένα κοριτσάκι χωρίς αισθήματα, όμως κανείς δεν ξέρει πως αγαπώ, ναι αγαπώ..εσένα! Εσένα που με κάνεις να είμαι κάτι στην ζωή, εσένα που μόνο που με αγγίζεις, ζω όνειρο. Όλοι ρωτάνε, όλοι κρίνουν, όλοι σχολιάζουν που δεν θέλω να βλέπω την ζωή έτσι, όλοι γελάνε, όλοι πιστεύουν πως είναι σημαντικοί που προλάβανε να μου πάρουν ότι αγαπώ,εσένα..
Δεν απογοητεύτηκα που επέλεξες να γίνεις σαν και αυτούς, απλά μου λείπεις, μου λείπεις πολύ. Κρατώ το κεφάλι μου χαμηλά, για να ξανά έρθεις μια μέρα να μου το σηκώσεις ψηλά, όπως έκανες παλιά.
Να έρθεις να μου χαρίσεις στιγμές αξέχαστες, αναμνήσεις που έγιναν τρόπος ζωής. Ότι και να λένε δεν με πειράζει, ότι είχα το έχασα, απλά δεν μπορώ να σταματήσω να σε σκέφτομαι, να σε αναζητώ μέσα από το σκοτάδι, έγινες το εγώ μου. 
Τώρα ταξιδεύω στα δικά σου όνειρα, στα δικά σου χαμόγελα και δάκρυα. Δεν μετανιώνω που σε άφησα ελεύθερο να φύγεις μακρυά μου φτάνει που είσαι καλά, το προτιμώ.
Δεν θα σου αρνηθώ όμως πως με πονάει, γιατί πριν λίγο καιρό είχα αξία, μου έδινες λάμψη, λόγο που ζω και τώρα έμεινα μισός άνθρωπος, ένα τίποτα.
Νιώθω άδεια, έχω ένα μεγάλο κενό μέσα μου που τίποτα δεν μπορεί να το γεμίσει, ποτέ δεν θα γίνω όπως πριν, ποτέ δεν θα γίνω καλά και το ξέρω, εύχομαι μονάχα να με θυμάσαι, να θυμάσαι πως τα βράδια ερχόμουν σιγά σιγά μονάχα για να σε δω. Ποτέ δεν είπαμε κουβέντα, μονάχα με την σιωπή και την καρδιά ξέραμε τι ακριβός θέλαμε να πούμε. 
Το τέλος έφτανε για αυτό την τελευταία φορά που έφευγες σε κοίταξα από το παράθυρο και άρχισα να κλαίω ασταμάτητα, τότε με κοίταξες και μου είπες να προσέχω. Από τότε μόνο στα όνειρα μου μπορώ να σε αγγίξω.
Κανείς δεν έμαθε πως αγάπησα,κανείς δεν έμαθε πως σε αγάπησα!



Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

φοβάμαι*

Απόψε φοβάμαι, απόψε με πιάνουν τα δάκρυα, απόψε οι σκέψεις με κυριαρχούν.
Νιώθω τόσο κουρασμένη, τόσο απογοητευμένη, απόψε θα είναι ένα άσχημο βράδυ χωρίς να σε έχω δίπλα μου, χωρίς να έχω τον άγγελο μου να με προσέχει.
Ξέρω πως αυτή η θάλασσα, αυτός ο άνεμος που μας χώρισαν θα μας φέρουν ξανά κοντά, όμως δεν ξέρω μέχρι τότε τι μπορεί να αλλάξει, άραγε θα με θυμάσαι? άραγε θα είμαι ακόμα στο μικρό κουτί που λέγεται καρδιά με τα όνειρα σου?  Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ελπίζω. Απόψε θέλω έναν άνθρωπο να μπορεί να κοιτάξει μέσα από το μαύρο που με κατάκτησε, κάποιος που θα με αφήσει να κλάψω, κάποιος που θα με κάνει να γελάσω, κάποια φωνή σαν την δικιά σου να με ξεγελάσει για να κλείσω τα μάτια μου για μια στιγμή.
Νιώθω τόσο μόνη, σε ένα κλειστό δωμάτιο, με κλειστό το φως και αυτό που με κάνει να θυμάμαι κάθε λεπτό πως κάπου εκεί έξω βρίσκεσαι,είναι ο μικρός μου αρκούδoς που κρατάω σφιχτά στην αγκαλιά μου.
Είναι ότι έμεινε για απόψε, είναι αυτό που δεν με άφησε ποτέ, του έλεγα τους φόβους μου, τα όνειρα μου, τα πάντα! Και όσο τα θυμάμαι όλα τώρα βουρκώνω, φοβάμαι ναι φοβάμαι μήπως χαθεί κάτι από τα όνειρα μου, κάτι που αγαπάω πολύ και δεν μπορέσω να κάνω τίποτα αληθινό, φοβάμαι μήπως πονέσω κάποιον που δεν θέλω, φοβάμαι μήπως δεν αντέξω και τα παρατήσω. Δεν το θέλω! Δεν θα το επέτρεπα ποτέ, όμως χάνω τις δυνάμεις μου και φοβάμαι όσο ποτέ. Αυτό  το βράδυ είναι πολύ άσχημο, αρχίζει να με τρομάζει, αρχίζω να κρυώνω, αρχίζω να νιώθω ξένη στο δωμάτιο μου,όλα κυριαρχήθηκαν από θλίψη!
Μόνο ο μικρός μου αρκούδος έχει μείνει στα χέρια μου, μόνο ο μικρός μου, μπορώ να φωνάξω πως είναι πραγματικά δικός μου, και πως όλα χάνονται σε μια στιγμή ενώ αυτός είναι εδώ! 
Είναι κιόλας αργά, μόλις είδα κάτι στο παράθυρο, τράβηξα την κουρτίνα και κοίταξα το σκοτάδι στον ουρανό και κάτι μικρούς κύκλους που έλαμπαν, ήταν τα αστέρια! Τότε κατάλαβα αυτό που άκουγα από μικρή  "ο κόσμος είναι κακός, σπάνια και λίγα πράγματα και άτομα θα μείνουν κοντά σου στις δύσκολες στιγμές της ζωής σου"  έτρεξα στο κρεβάτι μου, έσφιξα τον αρκούδο μου και φώναξα πριν αποκοιμηθώ πως όσο έχω εσένα όλα τα όνειρα θα τα καταφέρουμε μαζί γιατί δεν είμαι μόνη, έχω τον αρκούδο ,της σκέψεις σου και τις στιγμές μας! 
καληνύχτα!


από μακριά, έμεινες κοντά μου*
γέμισες το κενό*
έδωσες χρώμα στο μαύρο*